கருணாநிதியின் தராசு! - பழ. கருப்பையா

ஈழத்தில் போர் நிறுத்தம் செய்ய வேண்டும் என்பதற்காக எழுந்து நிற்க முடியாத நிலையிலும் சக்கர நாற்காலியில் அமர்ந்தவாறு முதல்வர் கருணாநிதி தாமே தலைமை ஏற்று ஓர் ஊர்வலம் நடத்தியிருக்கிறார். பாவம்! எத்தனை முறைதான் ஊர்வலம் நடத்துவார்? எத்தனை முறைதான் அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டம் கூட்டுவார்? எத்தனை முறைதான் சட்டமன்றத்தைக் கூட்டி மீண்டும் மீண்டும் ஒரே தீர்மானத்தை நிறைவேற்றுவார்?

நாடகக்காரர்கள் "இன்றே இந்த நாடகம் கடைசி' என்று அறிவிப்பது போல, சட்டமன்றத்திலும் "இந்தத் தீர்மானம் இதுவே கடைசி' என்றெல்லாம் போட் -ட தீர்மானத்தையே திரும்பப் போட்டு உலகத்தினர் நகைக்கும் நிலைக்கு உள்ளாகியும்கூட கருணாநிதி சோரவில்லையே!

பேயோட்டுகிற பூசாரி பேய்க்குக் கெடு வைத்து வேப்பிலை அடிப்பது போல, தன் கட்சி நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் ராஜிநாமா கடிதங்களைத் தன் பைக்குள் வாங்கி வைத்துக் கொண்டு, இரண்டு வாரத்துக்குள் போர் நிறுத்த ஏற்பாடு செய்ய வில்லை என்றால் தில்லி செங்கோட்டையிலிருந்து விரட்ட -ப்படும் நிலை ஏற்படும் என்று, உடுக்கை வேகமாகக் கருணாநிதி தட்ட, நாட -கம் சூடு பிடித்தது. பதிநான்காம் நாள் என்ன நடக்கும் என்று நாடே திகிலோ -டு பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. பதிநான்காம் நாளும் வந்தது. தில்லியின் சிறப்புத் தூதர் கோபாலபுரத்துக்கு வந்தார். பூசாரி "உடனே உடுக்கை கீழே போடாவிட்டால், சென்னை செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையைவிட்டே வெளி -யேற நேரிடும்' என்றார். அவ்வளவுதான்;

கருணாநிதிக்குப் புரிகிற மொழியில் சொன்னால் எதையும் எளிதாகப் புரிந்து கொண்டுவிடுவார்! ஈழத் தமிழர்களின் ஆவி முக்கியமா? குடும்ப ஆட்சி முக்கியமா? இப்படித் தெளிவாகக் கேட்டால் குழப்பமில்லாமல் முடிவெடுத் -துவிடுவார் கருணாநிதி! மேலும் இந்தியப் பாதுகாப்புத் துறை இணை அமைச்சர் இலங்கைக்கு ஆயுதம் வழங்குவது இந்துமாக்கடல் பகுதியில் இந்திய அரசின் மேலாண்மையை நிலைப்படுத்துவதோடு தொடர்புடையது என்று பெங்களூர் வந்தபோது வெளிப்படையாகவே சொன்னார்!

இவற்றுக்கெல்லாம் பின்னால் கங்கையில் நிறைய வெள்ளம் பாய்ந்து வழிந் -தோடிவிட்டது. சிங்கள ராணுவம் நுழைந்தபோது கிளிநொச்சி நகரமே அந்த மக்களால் கைவிடப்பட்டு, பேயறைந்த நகரம் போல மனித நடமாட்டேமே அற்றுப் போயிருந்தது. இதுவரை பொத்திப் பொத்திக் காத்த தங்களுடைய வீடுவாசல், சொத்து சுகம், வயல்வரப்பு, அத்தனையையும் விட்டுவிட்டு உயிரைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு முல்லைத் தீவுக் காட்டுக்குள் போய் ஒளிந்து கொண்டவர்கள் ஒருவரா இருவரா? இரண்டு லட்சம் பேர்.

இரண்டாயிரம் விடுதலைப் புலிகளை அழிப்பதாகச் சொல்லிக் கொண்டு இரண்டு லட்சம் தமிழர்களைச் சிங்களக் காடையர்கள் கொல்லவும், ஈழமண் தமிழர்களின் ரத்தத்தால் செஞ்சகதியாக மாறவும் துணைபுரியும் மத்திய அரசையும், அதில் அங்கம் வகிக்கும் திமுகவையும் எந்தத் தமிழனாவது மன்னிப்பானா? நாளொரு ஆர்ப்பாட்டம், பொழுதொரு ஊர்வலம் என்று விடாமல் நடத்திக் கொண்டே இருந்தால், "பாவம் கருணாநிதி என்ன செய்வார்! தில்லியில் உள்ள பிரதமரும் அவரை வைத்து பொம்மலாட்டம் நடத்துபவரும்தான் கேட்கமாட்டேன் என்கிறார்கள்' என்று தம் மீது மக்கள் இரக்கம் கொள்ளும்படி செய்துவிட முடியும் என்று கருணாநிதி திண்ணமாக நம்புகிறார்! இதுதான் கருணாநிதியின் அரசியல் பாணி!

அப்பாவி ஈழத் தமிழர்களுக்கு நிகழ்ந்துள்ள இவ்வளவு கொடுமைகளுக்கும் மத்திய அரசு மட்டுமே காரணம் இல்லை; அந்த அரசில் அங்கம் வகிக்கும் கருணாநிதியும்தான் காரணம் என்பது கூடவா மக்களுக்குப் புரியாது? நடப் -பது என்ன காங்கிரஸின் தனி ஆட்சியா? "காப்பாற்றுங்கள் தாயே' என்று சோனியாவிடம் கருணாநிதி பொதுக் கூட்டத்தில் முழந்தாளிடாத குறையா -க வரம் கேட்க வேண்டிய கட்டாயம் என்ன? இந்தியாவை மன்மோகன் சிங் தனித்தா ஆள்கிறார்? அவர் சம அதிகாரம் பெற்ற அமைச்சரவைச் சகாக்களி -ன் வரிசையில் முதலில் நிற்பவர்.

சங்கு ஊதிக் கொண்டு செல்லும் சிவப்பு விளக்குப் பரிவாரங்கள் அவரைப் புடை சூழ்ந்திருப்பதும், அவருக்காகப் போக்குவரத்து நிறுத்தப்படுவதுமான ஆரவாரங்களால் பெரிதாக்கப்படுகிறார், அவ்வளவே! எந்த முடிவையும் அவர் தனித்து எடுக்க முடியாது. நாட்டை ஆள்வது மன்மோகன் சிங் என்றோ கருணாநிதி என்றோ சொல்வது ஒரு சம்பிரதாயமே தவிர, அரசியல் நிர்ணய -ச் சட்டம் இவர்களுக்கு வீசம் அளவுக்கு அதிகாரத்தைக்கூட கூடுதலாகக் கொடுக்கவில்லையே! எந்த ஒரு முடிவையும் அமைச்சரவைதான் எடுக்க முடியும். அமைச்சரவைதான் நாட்டை ஆள்கிறது. அந்த முடிவுகள் நாடாளு -மன்றத்தால் அங்கீகரிக்கப்படுகின்றன. அமைச்சரவை நிலையிலேயே இந்தியா, இலங்கைக்கு ஆயுத உதவிகளையும் ராணுவசூட்சும உதவிகளை -யும் செய்வதைக் கருணாநிதி தடுத்திருக்க முடியும். அடுப்பில் விறகை உரு -விவிட்டால், கொதிப்பது அடங்கிவிடும் என்று சாதாரணப் பெண்கள் அறிந் -திருப்பதை அசாதாரணமான அரசியல்வாதி கருணாநிதி அறியமாட்டாரா?

அதைச் செய்யத் தவறியவர்களை மக்கள் மன்னிக்கமாட்டார்கள்; மன்னிக்க -வும் கூடாது! விஜயகாந்த் ஈழத் தமிழர்களை கடவுள்தான் காப்பாற்ற வேண் -டும் என்று வழிபாட்டுக்கு அழைக்கிறார்! தமிழர்களின் அழிவுக்குக் காரணம் கொழும்பு சார்ந்தது மட்டுமன்று; தில்லி சார்ந்ததும்கூட என்னும் நிலையில் பகையை நோக்கி தமிழ்நாட்டின் உணர்வுகள் ஒருமுனைப்பட வேண்டிய நேரத்தில், கடவுள், கூட்டுவழிபாடு என்று பகையின் முனையை விஜயகாந்த் மழுக்குவது யாது கருதியோ? தில்லி அரசோடு உள்ள முற்பிறவித் தொடர் -பா?

கூட்டுப் பிரார்த்தனை செய்தால் இந்திய அரசு சிங்கள அரசுக்கு ஆயுதம் கொ -டுப்பதைக் கடவுள் நிறுத்திவிடுவாரா என்பதை விஜயகாந்த் தெளிவுபடுத்த -வில்லையே! அதே வகையில் "காப்பாற்றுங்கள் தாயே' என்று தன்னுடைய வயதை மறந்து சோனியாவை நோக்கி தழுதழுக்கிறார் கருணாநிதி. தங்கபா -லு நிலைக்கு கருணாநிதி வந்துவிட்டார்.

"காப்பாற்றுங்கள் தாயே' என்று தழுதழுத்தால் தன் முதிர்ந்த மகன் கருணாநி -தியின் அழுகுரல் கேட்டு சோனியா தன் முடிவை மாற்றிக் கொண்டு சரண -டைந்த மார்க்கண்டேயனைக் காக்க எமதர்மனைக் காலால் எட்டி உதைத்த -து போல, ராஜபட்சவின் சட்டையைப் பிடித்து இழுத்து ஈழத் தமிழர்களைக் காக்கப் போரை நிறுத்தச் சொல்லிவிடுவாரா தாய் சோனியா?

மண்டியிட்டதும் முட்டிக் கொண்டதும்தான் மிச்சம். இத்தகைய நாடகங்கள் ஈழத் தமிழர்கள் அழிந்து முடியும் வரையிலா? அல்லது இந்தத் தேர்தல் முடி -யும் வரையிலா? சிங்கள அரசில் அமைச்சர் பதவி வகிக்கும் கருணாகூட ஒரு தமிழர்தான். அவரும் தம் கட்சிக்குச் சில நியாயங்கள் பேசுகிறார். அவரும் விடுதலைப் புலிகளை அழிப்பதாகச் சொல்லிக் கொண்டுதான் அப்பாவித் தமிழ்மக்கள் அழிவதற்குச் சிங்களக் காடையர்களுக்குத் துணை போகிறார்.

இவரைப் பெற்றவர் புறநானூற்றுத் தாயாக இருந்தால், இவர் பாலுண்ட இரண்டு மார்பகங்களையும் அறுத்தெறிந்திருப்பார். யூத இனம் கொத்துக் கொத்தாக அரக்கன் ஹிட்லரிடம் அழிந்துபட்டது போல, ஈழத் தமிழினம் ராஜபட்சவிடம் கூட்டம் கூட்டமாக அழிகிறது. இலங்கை அரக்கர்களின் நாடு. பத்துத் தலைக்குப் பதிலாக ஒரு தலை என்பதுதான் மாறுதல்! ஐ.நா. சபை கண்ணீர் வடிக்கிறது. ஐரோப்பிய நாடுகள் பரிவு கொள்கின்றன. அமெரி -க்கா கூட பரிந்து பேசுகிறது! தில்லி அரசு மட்டும் இரங்க மறுக்கிறது.

யாரோடோ உள்ள பழைய பகையை அப்பாவி மக்களிடம் தீர்த்துக் கொள்ள நினைப்பது காட்டுமிராண்டித் தனம் அல்லவா! பொற்கோயிலுக்குள் ராணுவ -த்தை அனுப்பியதை மன்னிக்க முடியாத சீக்கியக் காவலாளி இந்திரா காந்தி -யைச் சுட்டுக் கொன்றார். நாடு பதைபதைத்தது. தில்லிக் காங்கிரஸ் ஆட்சி சீக்கிய இனத்தைப் பழி தீர்த்துக் கொள்ளக் களத்தில் இறங்கியது. சீக்கியர்கள் நான்காயிரம் பேர் படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.

இருபத்தைந்து ஆண்டுகள் கழித்து டைட்லரைச் சீக்கியர்கள் மறந்திருப்பார்- கள் என்று எண்ணியே மத்திய புலனாய்வுத் துறையைக் கொண்டு, டைட்லர் குற்றமற்றவர் என்று அறிவிக்கச் செய்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் உள்ள வழக் -கை மூடிவிட முயன்றார்கள்! பொறுப்பானா தன்மானச் சீக்கியன்? டைட்லர் தேர்தல் களத்திலிருந்து உடனடியாகக் காங்கிரஸôல் தூக்கிவீசப்பட்டுவிட் -டார்.

அதைப் பற்றி மன்மோகன் சிங் கருத்துச் சொல்கிறார்: "சீக்கிய உணர்வுகளு -க்குக் காங்கிரஸ் காட்டும் மரியாதை இது! திருத்திக் கொள்ளாமலே போவ -தைவிட காலம் கடந்தாவது திருத்திக் கொள்வது நல்லதுதானே! மன்மோ -கன் சிங் சொந்தமாக எடுத்த ஒரே ஒரு முடிவு சீக்கியர்களுக்கு ஆதரவாக நின்ற இந்த ஒன்றே ஒன்றுதான்! மாறாகப் போனால் தலைமை அமைச்சர் என்றாலும் பொற்கோயிலில் செருப்புத் துடைக்க வைத்துவிடுவார்கள்!

சீக்கிய இனத்துக்குக் காட்டும் மரியாதையை காங்கிரஸ் ஏன் தமிழினத்துக் -குக் காட்டவில்லை? காரணம், இனத்துக்கு ஒரு நெருக்கடி என்னும் நிலை -யில் சீக்கியத் தலைவர்கள் விலை போவதில்லை. பிரபாகரனைக் கைது செய்யப் போகும் ராஜபட்ச அவரை மரியாதையாக நடத்த வேண்டும் என்று கருணாநிதி கேட்டிருப்பது பிரபாகரனின் மீது கொண்டுள்ள அன்பைக் காட்ட -வில்லை. கருணாநிதி மனத்திலுள்ள அழுக்கைக் காட்டுகிறது!

தமிழினத்தை அழித்தொழித்த ராஜபட்ச என்னும் பெயர் அலெக்சாந்தருக்கு நிகராகத் தெரிகிறது கருணாநிதிக்கு! பதுங்கு குழிக்குள்ளும் பாதுகாப்பு வளையத்துக்குள்ளும் அஞ்சி வாழும் ராஜபட்ச என்ன அலெக்சாந்தரா? விடுதலைப் புலிகள் ராஜீவ் காந்தியைக் கொன்று ஒரு பெரிய நாட்டைப் பகைத்துக் கொண்டது தற்கொலைக்கு நிகரான ஒரு மாபெரும் ராஜதந்திர பிழை. தன் வலியும் மாற்றான் வலியும் துணை வலியும் தூக்கிப் பார்க்காத ஒரு பேதைமைச் செயல் அது!

ராஜபட்ச அரியணை ஏறும் வகையில் விடுதலைப் புலிகள் தேர்தல் நேரத்தி -ல் கையாண்ட தவறான அரசியல் உத்தி என்று இன்னும் எத்தனை எத்தனை -யோ பிழைகள் ஓர் இயக்கத்தின் வரலாற்றில் நிகழ்ந்து விடுகின்றன. அதற் -காகவெல்லாம் தமிழினத்தையே அழித்து ஈழத்தையே சுடுகாடு ஆக்கிவிட -லாமா? பொழுது விடிந்து பொழுது போகிறவரை போர்க்களத்தில் சாவோடு மோதி வாழும் ஒருவன், கைது செய்யப்பட்ட பிறகு கருணாநிதி பரிந்துரை -யால் ராஜபட்ச தரப்போகும் மரியாதையை எண்ணியா வாழ்வான்?
சுகபோகங்களை அடையத் தான் ஆள வேண்டும்; தனக்குப் பின் தன் மகன் ஆள வேண்டும் என்று எண்ணி வாழ்பவர் கருணாநிதி. விடுதலையை அடை -யத் தான் சாகவேண்டும்; தனக்குப் பின் தன் மகன் சாக வேண்டும் என்று எண்ணி வாழ்பவன் விடுதலை வீரன். வீரர்களை நிறுக்கக் கருணாநிதியின் தராசு தகுதியற்றது! புளியை நிறுக்கும் தராசு வேறு; தங்கத்தை நிறுக்கும் தராசு வேறு! நன்றி : தினமணி

Source: http://parthy76.blogspot.com/2009/04/blog-post_1439.html

கருணாநிதி என்ன கடவுளா – பழ. கருப்பையா

கருணாநிதி செம்மொழி மாநாட்டை முடித்துவிட்டு ஓய்வு பெறப் போவதாகச் சொன்னாலும் சொன்னார். அடுத்த முடிசூட்டு விழா குறித்த பரபரப்பு செய்தி நாட்டைக் கலக்கத் தொடங்கிவிட்டது.

தேர்தலை முன்கூட்டியே சந்திப்பார் கருணாநிதி என்கிறார்கள். பொதுத் தேர்தல் என்பது இடைத்தேர்தல் அல்லவே. எத்தனையோ நிலை மாற்றங் -களும், அணி மாற்றங்களும் ஏற்படுவது மட்டுமன்று; கடுமையான விலை -வாசி உயர்வு; நான்காண்டு காலமாக நாடு இருளில் மூழ்கிக் கிடக்கும் அவல நிலை; ஆறுகளை எல்லாம் கட்டாந்தரைகளாக்கி, மலைகளை எல் -லாம் தரைமட்டமாக்கி கொழுத்துவிட்ட ஓர் ஆட்சியை மக்கள் தரைமட்ட -மாக்க வேண்டிய தேர்தல் அது.

தமிழ்நாட்டில் எம்ஜிஆர் காலமும், காங்கிரஸ் காலமும் நீங்கலாக, ஆட்சி மாறி மாறியே அமைந்திருக்கிறது. அவ்வாறு நிகழ்ந்து இன்றைய எதிர்க்கட் -சித் தலைவர் ஆளுங்கட்சித் தலைவராகும் நிலையில், “அடித்து வைத்திரு -ப்பதைக்’ காப்பாற்றிக் கொள்வதுதான் ஒவ்வொருவரின் முழுநேர வேலை -யாக இருக்கும். ஆட்சி கிடக்கட்டும்; கட்சித் தலைமையைப் பிடித்து வைத்து -க் கொள்வதற்குக் கூட முயல மாட்டார்கள். ஆட்சி இல்லாத கட்சியால் என்ன பயன்?

இப்போதைய ஆட்சி முடிவதற்குள் மணிமுடியை மாற்றிச் சூட்டக் கருணா -நிதி முன்வந்தால், அது பலத்த விளைவுகளை ஏற்படுத்திக் கட்சியைக் கடக -டக்கச் செய்துவிடும். கருணாநிதி ஆட்சியைக் கைவிடுவது என்பது அவரை அறியாதவர்கள் முன்வைக்கும் வாதம். இப்போது சக்கர நாற்காலியில் சட்ட -மன்றம் செல்லும் கருணாநிதி,பதவியிலிருந்து இறக்கப்பட்டால் ஒழியப் பதவியை விடுவதற்கான மனப்பழக்கம் உடையவரில்லை.

மேலும் கருணாநிதி என்ன தயரதனா? மகனுக்கு முடிசூட்டிவிட்டுக் காட்டுக் -குத் தவம் செய்யப் (வானப்பிரஸ்தம்) போகலாம் என்று கருதுவதற்கு? பிறந்திருக்கிற மக்களெல்லாம் இராமனும் பரதனுமா? “”எனக்கு வேண்டாம்; நீயே வைத்துக் கொள்” என்று பற்றற்று உதறுவதற்கு!

தனக்குப் பின்னால் யார் என்பதற்குத்தான் மகன் என்பது விடையே தவிர, தன் கண்ணோடு சாவியைக் கொடுத்துவிட்டு, மகன் வாயைப் பார்த்துக்கொ -ண்டு, எஞ்சிய காலத்தைப் பாயில் படுத்துக் கொண்டு பழைய நினைவுகளை அசைபோடும் அளவுக்கு உலக அனுபவம் இல்லாதவரா கருணாநிதி?

ஆரியர்களுக்கு நான்கு வேதங்கள் இருக்கும்போது, திராவிடர்களுக்கு ஒரு வேதமாவது வேண்டாமா என்னும் குறையைப் போக்கத்தான் முத்தமிழ் அறிஞர் கருணாநிதி பராசக்திக்கு வசனம் எழுதித் தமிழை மானக்கேட்டிலிரு -ந்து காப்பாற்றினார் என்று கூவிக் கூவிப் பாடும் புதுக் கவிஞர்களெல்லாம், அடுத்த நொடியே அத்தாணி மண்டபங்களை மாற்றிக் கொண்டு விடுவார்கள் என்பதை அறியாதவரா என்ன?

தன்னுடைய பலம் கோபாலபுரத்தில் இல்லை; கோட்டையில்தான் இருக்கி -றது என்பதை எல்லாரையும்விட நன்கு புரிந்தவர் கருணாநிதி.

கருணாநிதியைச் சாணக்கியர் என்று சொல்லி அவரை மகிழ்விப்பவர்கள் இருக்கிறார்கள். எதிரியின் வலிமையை தன் மன விருப்பத்திற்கேற்றவாறு மதித்து மகிழாமல், உள்ளவாறு உணர்வதுதான் சாணக்கியம்.

ஆனால் கருணாநிதி எம்ஜிஆரின் வலிமையை வெறுந் திரைப்படக் கவர்ச்சி -யினால் வந்த வலிமை என்று குறைவாக மதிப்பிட்டு, இன்னொரு மாற்று நடிகனை அவருக்கு எதிராக உருவாக்குவதன் மூலம் எம்ஜிஆரைச் சாய்த்து -விடலாம் என்று தப்பாகக் கணக்கிட்டுத் தன் மகன் மு.க. முத்துவை உருவா -க்கி மோத விட்டவர்.

அதன் காரணமாகப் படம் தோற்றால்கூடக் குற்றமில்லை; ஆட்சியையும் அல்லவா தோற்றார் கருணாநிதி. அதற்குப் பிறகு ஓராண்டா, ஈராண்டா? பதினான்கு ஆண்டு காலமல்லவா வனவாசம் போக நேரிட்டது. உட்கார இடமில்லாமல், மேலவைக்குப் போனார்; மேலவையும் கலைக்கப்பட்டதே. எம்ஜிஆர் வங்கக் கடலோரம் நீள்துயில் கொண்ட பிறகுதானே, மீண்டும் அரசியலையே கருணாநிதியால் நினைத்துப் பார்க்க முடிந்தது. இதுவா சாணக்கியம்?

இன்றும் கருணாநிதியின் அரசு சிறுபான்மை அரசுதானே. நாதியற்றுப் போ -ன கருணாநிதியின் அரசை எற்றுவதற்கு எவ்வளவு நேரமாகும் காங்கிரஸý -க்கு? கருணாநிதியைச் சார்ந்து இன்றைய காங்கிரஸ் அரசும் இல்லையே! இவ்வளவு அனுபவமுடைய தானே பொய்க்காலில் நிற்கும்போது, தன் மக -னுக்குக் கருணாநிதி எப்படி முடிசூட்டுவார்?

கருணாநிதி ஆட்சிக் காலத்தில் அவருடைய குடும்பங்கள் சொல்லொணா வகையில் செழிப்புற்றதுபோல, கட்சியும் வலிவு பெற முடிந்தது.

அதிகாரத்தை வைத்துப் பணம் திரட்டல்; பணத்தை வைத்து அதிகாரத்தைப் பெறல் என்னும் நச்சுச் சுற்று கருணாநிதியால் தமிழக அரசியலில் தோற்று -விக்கப்பட்டது. தமிழ்நாட்டு அரசியலுக்குக் கருணாநிதி வழங்கிய கொடை இது என்று வரலாறு வரிந்து வரிந்து எழுதும்.

அவரிடமிருந்த “செல்வம்’ அவருடைய குடும்பங்களுக்குள் பங்கிடப்பட்டது -போல, அரசியல் அதிகாரமும் பங்கிடப்பட்டது.

தமிழ்நாடு வடக்கு, தெற்காகப் பிரிக்கப்பட்டு இரு மகன்களும் பொறுப்பாக்க -ப் பெற்றனர்.

தமிழ்நாட்டு ஆட்சியில் ஒரு மகனும், மத்திய ஆட்சியில் இன்னொரு மகனு -ம் அமர்த்தி வைக்கப்பட்டனர். மகள் மாநிலங்களவைக்கு நியமனம் பெற் -றார்.

அண்ணா காலத்துக்குப் பிறகு இரா. செழியனை மெல்ல அகற்றிவிட்டு அந்த இடத்தில் தன்னுடைய அக்காள் மகன் முரசொலி மாறனை அமர்த்தி அமைச் -சராக்கியதுபோல, மாறனின் மகன் தயாநிதி மாறனையும் தில்லியில் அமைச்சராக்கினார் கருணாநிதி.

தன்னுடைய சுற்றம் முழுவதையும் கோபாலபுரத்தில் பக்கம் பக்கத்தில் குடியேற்றியதுபோல, தன்னுடைய முதல் சுற்றம், இரண்டாம் சுற்றம் என்று வரிசைப்படி அவர்களின் நிலைகளுக்கும் உறவுக்கும் தகப் பதவிகளையும் பங்கிட்டவர் கருணாநிதி.

ஒரு குடும்பத்திற்குள்ளேயே அதிகார மொத்தமும் இருந்துவிட்டால், வெளி -ப்போட்டி இருக்காது என்பது கருணாநிதியின் எண்ணம். ஆனால், அதற்குப் பிறகு குடும்பத்திற்குள்ளேயே குத்து வெட்டு நடக்கும் என்பது வரலாற்றின் அடிமட்ட மாணவர்களுக்கே தெரியுமே.

உனக்கு இது, உனக்கு அது’ என்று கருணாநிதி பங்கிட்டுக் கொடுத்ததை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்வதற்கு அதிகாரம் என்ன சோற்றுருண்டையா? ஒருவர் நான்கு உருண்டையோடு போதும் என்று எழுந்து விடுவார்; இன் -னொருவருக்கு ஆறு உருண்டைகள் தேவைப்படும். வயிற்றுத் தேவையும், அதிகாரத் தேவையும் ஒன்றல்லவே! சொத்தைச் சமமாகப் பங்கிட முடியும்; அதிகாரத்தைச் சமமாகப் பங்கிட முடியுமா என்ன?

இருப்பது ஒரு முதலமைச்சர் நாற்காலிதானே? இரண்டு பேரின் குறியும் ஒன்றின்மீதுதான் என்றால் எப்படிச் சிக்கறுக்க முடியும்?

கருணாநிதி பல மோசமான அரசியல் செல்நெறிகளை உண்டாக்கியதுபோ -ல, அழகிரி “திருமங்கலம் சூத்திரம்’ என்னும் புதிய செல்நெறியை உண்டா -க்கவில்லையா?

அழகிரிக்கு ஆங்கிலம் தெரியாது; அது ஒரு குற்றமா? கருணாநிதி குடும்பத்தி -ல் யாருக்கு ஆங்கிலம் தெரியும்? மேலும் இந்தியா என்ன இங்கிலாந்தா?

பத்தாண்டு காலமாகப் பாரதிய ஜனதாவும், காங்கிரஸýம் கருணாநிதியின் தயவால் ஆட்சியில் இருந்தும், கண்ணையே திறக்காமல் ஓராண்டுக் காலம் படுத்த படுக்கையாக இருந்த முரசொலி மாறனை துறை இல்லாத அமைச்ச -ராக வைத்துக் கொள்ளத் தேவையில்லாமல் தன்னுடைய செல்வாக்கைப் பயன்படுத்திய கருணாநிதி, இந்திய மொழிகளை எல்லாம் ஆட்சி மொழிகளா -க்க தன்னுடைய செல்வாக்கைப் பயன்படுத்தியதுண்டா? அப்படிச் செய்திரு -ந்தால் தமிழுக்கு மட்டுமா வாழ்வு வந்திருக்கும்? அழகிரிக்குமல்லவா வந்தி -ருக்கும்!

“கருணாநிதியைத் தவிர யாரையும் தலைவராக ஏற்க மாட்டேன்’ என்று அழகிரி சொன்னதன் பொருள், “நீ விலகி நில்; நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்’ என்பதுதான்!

கி.பி. 2000-ல் அழகிரியைத் தி.மு.க.வை விட்டு விலக்கி வைத்து அறிக்கை வெளியிட்டார் பொதுச் செயலர் அன்பழகன். விவரம் தெரிந்த அழகிரி, அன்ப -ழகனின் மீது கோபம் கொள்ளவில்லை. தன்னுடைய நீக்கத்துக்குப் பின்ன -ணியில் இருந்த தன் தகப்பனார் கருணாநிதியோடேயே மோதிப் பார்த்தவர் அழகிரி.

தி.மு.க.வுக்கு எதிராக 2001-ல் போட்டி வேட்பாளர்களை நிறுத்திப் பணமும் செலவழித்துக் கலங்க அடித்தவர் அழகிரி. கட்சிக்கு ஏற்பட்ட சேதத்துக்கு அஞ்சி அழகிரியிடம் சமாதானத்தை விலை கொடுத்து வாங்க வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு உள்ளானார் கருணாநிதி.

இதுதான் இன்றைக்கும் அழகிரியின் நிலைப்பாடு. மரியாதையைக் காப்பாற் -றிக் கொள்வது கருணாநிதியின் பாடு.

இது விசுவாசமற்ற நிலை இல்லையா என்று கேட்டால், அதிகாரத்துக்கான போட்டியில் விசுவாசம் என்ன விசுவாசம்?

மத்திய அமைச்சர் பதவியில் இருக்க விருப்பமில்லை அழகிரிக்கு. தலைவ -ராகலாம் என்று நினைக்கிறார்.

அதற்குள் திமுக ஒரு ஜனநாயகக் கட்சி; கட்சிதான் முடிவு செய்ய வேண்டும் என்று யாருக்குச் சொல்கிறார் கருணாநிதி? திமுக என்ன சங்கர மடமா? என்பது கருணாநிதியின் புகழ் பெற்ற சொல்லாட்சி!

சங்கர மடத்தில் நியமனம் பெற ஒருவர் ஸ்மார்த்த பிராமணராக இருக்க வேண்டும். திமுகவில் நியமனம் பெற கருணாநிதியின் குடும்பத்தவராக இருக்க வேண்டும். என்ன வேறுபாடு? நினைத்தாலும் வீரபாண்டி ஆறுமுகம் ஆக முடியுமா?

“அப்படியானால் தேர்தல் நடக்கட்டும்; தலைவரைக் கட்சி முடிவு செய்யட் -டும்’ என்று வெளிப்படையாக அந்த அறைகூவலை அழகிரி ஏற்றுக் கொண் -டு விட்டாரே!

“நீயாக ஏன் முடிவு செய்கிறாய்? குடும்பத்திற்குள்ளாவது ஜனநாயகம் வேண் -டும்’ என்பது அழகிரியின் கூக்குரல்.

“”என் மக்கள் இருவருக்கும் இடையே மோதல் என்றால் என் இதயத்தில் ரத்தம் வடியும்” என்று எதற்குப் புலம்புகிறார் கருணாநிதி?

யார் தோற்றாலும் யார் வென்றாலும் கோபாலபுரத்துக்கு அது மொத்தத்தில் வெற்றிதானே!

1961-ல் சம்பத், 1972-ல் எம்ஜிஆர், நெருக்கடிநிலை காலத்தில் நெடுஞ்செழிய -ன், ஈழப் போரின்போது வைகோ என்று ஒவ்வொருவரையாக வெளியேற்றி -க் கட்சியைக் குடும்பச் சொத்தாக மாற்றிவிட்ட பிறகு, குடும்பத்திற்குள்ளே ஜனநாயகம் வேண்டும் என்று அழகிரி கோருவது அதிசயமானது என்றாலும் நியாயமானதுதானே!

முதல்வருக்கான போட்டி நடக்கப் போவதில்லை; கருணாநிதி நாற்காலி -யை விட்டு இறங்கப் போவதில்லை. அப்படி ஒருவேளை நடக்கும் என்று கொண்டால், அது கருணாநிதி நினைப்பதுபோல் இருமுனைப் போட்டியாக இருக்காது; மும்முனைப் போட்டியாகவே இருக்கும்.

தயாநிதி மாறன் திமுககாரராகவே, நேரே முகங்காட்டாத காங்கிரஸôல் களமிறக்கப்படுவார். தயாநிதியிடம் இல்லாத பணமா? ஒவ்வொரு திமுக சட்டமன்ற உறுப்பினரும் “போதும்; போதும்’ என்னும் அளவுக்குப் பணத்தால் அடிக்கப்படுவார்கள்.

காங்கிரஸின் தயவில்லாமல் கருணாநிதியே ஆட்சியில் இருக்க முடியா -தே! கருணாநிதியின் மகன்களால் எப்படி முடியும்?

திமுகவின் சார்பாக சிறுபொழுதுக்கு யார் ஆள்வது என்பதைக் காங்கிரஸ் தீர்மானிக்கும். தீர்மானிக்கும் சக்தி மாறுவதோடு திமுக வரலாறு முடியும்! தோன்றியவை எல்லாம் அழிந்தே தீரும் என்பது இயற்கை விதி!

அப்படியல்லாமல் நீருள்ள அளவும், நிலமுள்ள அளவும், காருள்ள அளவும், கடலுள்ள அளவும் நானே எல்லாவற்றையும் தீர்மானிக்கும் சக்தியாக இருப்பேன் என்று சொல்வதற்குக் கருணாநிதி என்ன கடவுளா?

திருச்சி பிரம்மாண்ட கூட்டத்தில் ஜெயலலிதா ஆவேசம்: தி.மு.க., மீது கடும் தாக்கு

""தமிழத்துக்கு உரிய காவிரி நீரை பெற்றுத் தர, முதல்வர் கருணாநிதி துரும்பைக் கூட கிள்ளிப் போடவில் -லை. மாறாக, துரோகங்களை இழைத் -துள்ளார்,'' என அ.தி.மு.க., பொதுச் செயலர் ஜெயலலிதா, திருச்சியில் நடந்த பிரமாண்ட கூட்டத்தில் குற்றம் சாட்டினார்.

விலைவாசி உயர்வு, விவசாயிகள், மீனவர்கள் பிரச்னை, மணல் திருட்டால் நீர் ஆதாரங்கள் பாதிக்கப்படுவக்க- ண்டித்து அ.தி.மு.க., சார்பில், திருச்சி பொன்மலை ரயில்வே மைதானத்தில் நேற்று கண்டன ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்பட்டது.

இந்த ஆர்ப்பாட்டத்தில், அ.தி.மு.க., பொதுச் செயலர் ஜெயலலிதா பேசியதா -வது:

நான் அரசியலுக்கு வந்து 28 ஆண்டுகளாகின்றன. இதுபோல மக்கள் கூட்டத் -தை நான் என் வாழ்நாளில் எங்கும் பார்த்ததில்லை.தி.மு.க., ஆட்சியின் நான்கு ஆண்டு காலம் முடிந்து விட்டது. இப்போது தேர்தல் ஆண்டில் உள்ளோம். ஒன்பது மாதங்களில் தேர்தலைச் சந்திக்க உள்ளோம். ஜனநாயக நாட்டில் ஓட்டு போடுவது மக்களின் கையில் உள்ள சிறந்த ஆயுதம். முதல் -வர் கருணாநிதி, உலக பணக்காரர்கள் வரிசையில் உள்ளார். அவரது சொத் -துக்கணக்கை பார்த்தால், கால்குலேட்டருக்கும் கிறுக்கு பிடித்து விடும். கடந்த நான்கு ஆண்டுகளில் விலைவாசி மூன்று முதல் நான்கு மடங்கு வரை உயர்ந்து விட்டது. இதைக் கட்டுப்படுத்த, அரசு எதையும் செய்யவில் -லை. கேட்டால், மத்திய அரசு மீது பழிசுமத்துகிறார். மத்திய, மாநில ஆட்சி -யில் இருப்பது தி.மு.க., தான். மறைமுகமாக பஸ் கட்டணத்தை உயர்த்தி விட்டு, இல்லை என்கிறார். கர்நாடகாவை விட, தமிழகத்தில் குறைவு தான் என்கிறார். மின் கட்டண உயர்வு, ஆந்திராவை விட இங்கு குறைவு தான் என்கிறார். பெட்ரோல், டீசல் விலை உயர்வுக்கு, சர்வதேச சந்தை விலை -யைக் காட்டி, கருணாநிதி ஏமாற்றுகிறார்.

தமிழக விவசாயத்தை, காவிரியைக் கழித்து விட்டு கணக்கிட முடியாது. மொத்த பாசனத்தில் 85 சதவீதம் காவிரியை நம்பித் தான் உள்ளது. வறண்ட காவிரியை வற்ற வைத்த பெருமை கருணாநிதிக்கு உண்டு. 1924ம் ஆண்டு கர்நாடகா - தமிழகத்துக்கு இடையில் காவிரி நதிநீர் பங்கீடு குறித்து ஒப்பந்த -ம் போடப்பட்டது. 50 ஆண்டுகள் அமலில் இருந்த அந்த ஒப்பந்தத்தை, 1974ம் ஆண்டு புதுப்பிக்க தவறி விட்டார் கருணாநிதி. ஒப்பந்தம் காலாவதியாவ -தை உணர்ந்த கர்நாடகா அரசு, அணைகளைக் கட்டியது. அதை தடுக்க கரு -ணாநிதி எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை. இதுவே, காவிரி விஷய -த்தில் அவர் செய்த முதல் துரோகம். அதன்பின், இது சம்பந்தமாக ஐகோர்ட் -டில் வழக்கு தொடர்வது என 1971ம் ஆண்டு சட்டசபையில் தீர்மானம் நிறை -வேற்றப்பட்டது. ஒரே ஆண்டில் அந்த வழக்கு வாபஸ் பெறப்பட்டது. இது, இரண்டாவது துரோகம். 1974ம் ஆண்டு ஒப்பந்தத்தை புதுப்பிக்கத் தவறியது மூன்றாவது துரோகம். ஐகோர்ட் உத்தரவின்படி 1990ம் ஆண்டு நடுவர் நீதிம -ன்றம் அமைக்கப்பட்டது. இந்த நடுவர் மன்றம், தமிழகத்துக்கும், புதுச்சேரிக் -கும் சேர்த்து 192 டி.எம்.சி., தண்ணீரை கர்நாடகா வழங்கவேண்டும் என, 2007ம் ஆண்டு இறுதித் தீர்ப்பு வழங்கியது. இந்தத் தீர்ப்பை மத்திய அரசின் அரசிதழில் வெளியிட நடவடிக்கை எடுக்காதது நான்காவது துரோகம்.

அதற்குக் காரணம், கர்நாடகாவில் அவரது குடும்பத்துக்குச் சொந்தமான வணிக சம்ராஜ்யங்களை பாதுகாக்க, கர்நாடகாவை விரோதிக்க விரும்பா -மல், தமிழக விவசாயிகளின் உரிமைகளை துளியும் கவலையில்லாமல், தாரை வார்த்துள்ளார். நாட்டின் நெற்களஞ்சியமாக விளங்கிய தஞ்சை, பாலைவனமாக மாறியுள்ளது. விவசாயம் செய்ய முடியாமல் விவசாயிகள் விரக்தி அடைந்துள்ளனர். கடந்த நான்கு ஆண்டுகளாக தமிழகத்துக்கு காவி -ரி நீரை பெற்றுத் தர, கருணாநிதி துரும்பைக் கூட கிள்ளிப் போடவில்லை.

இடையில், பல முறை பெங்களூரு சென்றிருக்கிறார். அங்கே அம்மாநில முதல்வரைச் சந்தித்துப் பேசியுள்ளார். ஆனால், காவிரி நீரைக் கேட்கவில் -லை. இந்த கண்டன ஆர்ப்பாட்டம் அறிவித்த பிறகு, காவிரியில் நீர் திறந்து விடக் கேட்டு, கர்நாடகா முதல்வருக்குக் கடிதம் எழுதியுள்ளார். ஆர்ப்பாட்ட -ம் அறிவித்த பிறகே, மேட்டூரில் தண்ணீர் திறந்து விடப்பட்டுள்ளது. இல்லா -விட்டால், தண்ணீர் திறந்து விட வேண்டும் என்ற எண்ணமே அவருக்கு இருந்திருக்காது. இவ்வாறு ஜெயலலிதா பேசினார்.

காங்கிரசுக்கு ஆட்சியில் பங்கு : ஜெயலலிதா சூசகம் :

காங்கிரஸ் கட்சிக்கு ஆட்சியில் பங்கு குறித்து ஜெயலலிதா பேசியதாவது: "தி.மு.க., அரசை மைனாரிட்டி அரசு' என்று நான் சொல்வதற்கு கருணாநிதி கோப -ம் அடைகிறார். தமிழக சட்டசபையில் மெஜாரிட்டி முறையில் ஆட்சி அமைக்க மொத்தம் 118 எம்.எல்.ஏ.,க்கள் தேவை. ஆனால், சபாநாயகர் தவிர தற்போது தி.மு.க.,விடம் 99 எம்.எல்.ஏ.,க்கள் மட்டுமே உள்ளனர். பெரும்பா -ன்மை இல்லாத தி.மு.க., தான் அரசு அமைத்து ஆட்சி நடத்துகிறது. இதை எப்படி மெஜாரிட்டி அரசு என்று சொல்லமுடியும்? காங்கிரஸ் கட்சி ஆதரவு அளிப்பதால் தான் கருணாநிதி அரசு நீடித்துக் கொண்டிருக்கிறது. காங்கிர -சை அமைச்சரவையில் சேர்த்துக் கொள்ளக்கூடிய "பரந்த' மனம் கருணாநி -திக்கு இல்லை. ஆகையால், காங்கிரஸ் கட்சியினருக்கு அமைச்சரவையில் இடம் கொடுக்கவில்லை. ஆனால், தி.மு.க., வினருக்கும் மட்டும் அமைச்சர் பதவிகளை அவர் மத்திய அரசிடம் வற்புறுத்தி பெற்றுக் கொண்டுவிட்டார். இவ்வாறு ஜெயலலிதா பேசினார்.ஜெயலலிதா தன் பேச்சில், "பரந்த மனது கருணாநிதிக்கு இல்லை' என்று குற்றம்சாட்டியுள்ளார். அப்படி பரந்த மனது உள்ளவர் தான், பரந்த மனது இல்லாதவர் பற்றி குறைகூற முடியும் என்ற அடிப்படையில் பார்த்தால், "கண்டிப்பாக இது காங்கிரஸ் கட்சிக்கு ஆட்சியி -ல் பங்கு என்ற அழைப்பு தான்' என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியும்.

கருணாநிதியை எப்படி அழைப்பது? திருச்சியில் ஜெயலலிதா விளக்கம் :

திருச்சியில் அ.தி.மு.க., சார்பில், பிரமாண்ட பொதுக்கூட்டத்தில் அ.தி.மு.க., பொதுச் செயலர் ஜெயலலிதா பேசியதாவது:

தமிழகத்தில் கொலை, கொள்ளை சம்பவங்கள் தொடர்ந்து நடந்து வருகின்ற -ன. இந்தியாவில் பெருமை மிக்க மாநிலமாக விளங்கிய தமிழகம், பீகார், ஜார்க்கண்ட் மாநிலத்துக்கு கீழாக மாறிவிட்டது. தமிழகத்தில் ஆட்சி மாற்ற -ம் வேண்டும், அதை மாற்றும் சக்தி உங்களிடம் தான் உள்ளது. 1,000 ரூபாய் கொடுக்கிறார்களே என ஏமாந்து ஓட்டு போட்டு விட வேண்டாம். குடும்ப ஆட்சியை வீழ்த்தி புதிய ஆட்சி அமைய வேண்டும். ஆளும் கட்சியை கண்டி -த்து தான் ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்படும். எங்காவது எதிர்க்கட்சியை கண்டித்து ஆளும் கட்சி ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தியதை கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்களா? அப்படியொரு கேவலம் இங்கு நடந்துள்ளது. 1996ம் ஆண்டு தி.மு.க., ஆட்சி பொறுப்பேற்றபோது என்மீது ஏராளமான பொய் வழக்குகளை போட்டனர். 12 வழக்குகளில் இருந்து வெளிவந்து விட்டேன். நீதிமன்றமே தீர்ப்பு அளித்து விட்டது.

சொத்துக் குவிப்பு வழக்கு ஒன்று கருணாநிதியால் போடப்பட்டது. பெங்களு -ரு நீதிமன்றத்தில் நடந்து வருகிறது. அதை ஏழு ஆண்டுகளாக இழுத்தடித்த -து கருணாநிதி தான். அடுத்த ஆண்டு சட்டசபை தேர்தல் நடக்க உள்ளது. அதனால், வழக்கை நான் தாமதப்படுத்துவதாக கூறி வருகிறார். நான் ஆமாம் என்று சொல்ல வேண்டும், சிறைக்குள் சென்று தண்டனை அனுபவி -க்க வேண்டும், தேர்தலில் போட்டியில்லாமல் ஜெயித்து விடலாம் என கருணாநிதி நினைக்கிறார். இப்படிப்பட்டவர் முதல்வராக இருக்கலாமா? கருணாநிதி பெயரை சொல்லுவதால் வேதனைப்படுகிறாராம்.

கோவையில் அ.தி.மு.க., கூட்டத்தை கண்டு மிரண்டு போய், பிரியாணி, மதுபாட்டில் கொடுத்து கூட்டத்தை கூட்டினார். 30 சதவீத அளவு கூட்டம் கூட அங்கு இல்லை. ஜெயலலிதா என்ற பெயரை என் பெற்றோர் எனக்கு வைத்த -னர். நேரு, இந்திரா, காமராஜர் பெயரை எல்லாம் பெயர் சொல்லி தான் அழைக்கிறோம். ஜெயலலிதா சொல்லும் போது கோபம் வருகிறது. எம்.ஜி.ஆர். அழைத்த பட்டப்பெயர் சொல்லித் தான் இனி கூப்பிடப்போகிறே -ன். அது தான் தீயசக்தி. இனி, "திருக்குவளை தீயசக்தி' என்று தான் அழைப் -பேன்.இவ்வாறு ஜெயலலிதா பேசினார். தொடர்ந்து, தி.மு.க., ஆட்சியை கண்டித்து ஜெயலலிதா கண்டன கோஷங்கள் முழங்க, கட்சியினர் அவற் -றை திரும்பக் கூறினர்.

அ.தி.மு.க., ஆர்ப்பாட்ட துளிகள் வருமாறு:

ஆர்ப்பாட்டத்துக்கு திருச்சி, தஞ்சை, நாகை, திருவாரூர், கரூர், புதுக்கோட் -டை, பெரம்பலூர், அரியலூர் ஆகிய எட்டு மாவட்டங்களைச் சேர்ந்த லட்சக் -கணக்கான தொண்டர்கள் வருவார்கள் என நிர்வாகிகள் தெரிவித்தனர். ஆனால், ஈரோடு, திருப்பூர், சேலம், நாமக்கல், திண்டுக்கல், மதுரை, திருநெ -ல்வேலி, உளுந்தூர்பேட்டை, விழுப்புரம், திண்டிவனம் என, பல்வேறு மாவ -ட்டங்களிலிருந்தும் அ.தி.மு.க.,வினர் வந்திருந்தனர்.

நேற்று முன்தினமே அ.தி.மு.க.,வினர் திருச்சிக்கு படையெடுத்தனர். ஜெய -லலிதா வருகையை முன்னிட்டு பலத்த போலீஸ் பாதுகாப்பு போடப்பட்ட- தோ, இல்லையோ போக்குவரத்து நெரிசல் ஏற்படாமல் இருக்க பலத்த போலீஸ் பாதுகாப்பு போடப்பட்டிருந்தது.

எம்.ஜி.ஆர்., இளைஞரணியினர் வெள்ளை நிற சட்டை, பேன்ட், தொப்பி அணிந்தும், ஜெயலலிதா பேரவையினர் பச்சை நிற சட்டை, பேன்ட், தொப்பி அணிந்தும் கூட்டத்தை ஒழுங்குப்படுத்தும் பணியில் ஈடுபட்டனர். கோவை அண்ணா தொழிற்சங்க பேரவையினர் 350 பேர் சபாரி உடையணிந்து மேடை -யை சுற்றி பாதுகாப்பு மற்றும் கூட்டத்தை கட்டுப்படுத்தும் பணியில் ஈடுபட் -டனர்.

மைதானத்தை சுற்றியிருந்த மரங்கள், ப்ளக்ஸ் போர்டுகளில் தொண்டர்கள் ஏறி அமர்ந்திருந்தினர். சிலர் ஸ்பீக்கர் மீது ஏறிநின்று மேடையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். முன்னாள் அமைச்சர் பாலகங்கா மேடையில் இருந்தப -டி அவர்களை கீழே இறங்கும்படி கூறினார்.

மதியம் ஒரு மணியிலிருந்தே குழந்தைகள், முதியவர், பெண்கள், ஆண்கள் என லட்சக்கணக்கானோர் மைதானத்தில் குவிந்தனர். கடும் வெயில் வாட்டி வதக்கியதையும் பொருட்படுத்தாது லட்சக்கணக்கானோர் ஜெயலலிதா வரும் வரை மைதானத்தில் காத்திருந்தனர். ஜெயலலிதா பேசத் துவங்கிய சிறிது நேரத்தில் மேடை பின்புறம் இருந்த தொண்டர்கள் கலைந்தனர்.

ஆர்ப்பாட்டத்தில் பங்கேற்ற தொண்டர்களுக்கு போதிய குடிநீர் வசதி செய்யப்படவில்லை. நீண்ட நேரம் வெயிலில் காத்திருந்ததாலும், குடிநீர் இல்லாததாலும் மேடை அருகே மூன்று பேர் மயங்கினர். கூட்ட நெரிசலில் சிக்கிக் கொண்ட பெண்கள், முதியவர்களை போலீசாரும், ஜெ., பேரவையி -னரும் மீட்டு, அவர்களுக்கு தேவையான உதவி செய்தனர்.

ஜெயலலிதாவை காண மேடையைச் சுற்றியிருந்த வீடு, வீட்டு மாடி, ப்ளக்ஸ் போர்டு, மரங்களில் தொண்டர்கள் ஏறிநின்றிருந்தனர். மேடையின் இடதுபுறம் பெரிய அளவில் ஜெயலலிதாவின் ப்ளக்ஸ் போர்டு வைக்கப்ப -ட்டிருந்தது. அதில், சிலர் ஏறிநின்றனர். அப்பகுதியில் தான் பத்திரிகையா -ளர்களுக்கு இருக்கை ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. ப்ளக்ஸ் போர்டு லேசாக ஆடியதால் நிருபர்கள் அதிர்ச்சியடைந்து, சத்தம் போட்டனர்.

Source: http://www.dinamalar.com/News_Detail.asp?Id=62311

The Memories of Emergency Days - L.K. Advaniji நெருக்கடி கால நினைவலைகள் - எல். கே. அத்வானி

12 Aug 2010 |

தமிழில்: ஆர். பி. எம்

உலக அளவில் பாரதத்திற்கு இப்போது மரியாதை உள்ளது. பாரதம் பொரு -ளதாரரீதியாக வல்லரசாக வளர்ந்து வருகிறது என்பது மட்டுமே இதற்குக் காரணமல்ல. வளரும் நாடுகளிடையே கூட பாரதம் மிகுந்த மரியாதையைப் பெற்றுள்ளது. இதற்கு அடிப்படைக் காரணம் என்னவென்றால் பாரதத்தில் குடியாட்சி துடிப்புடனும் பேராற்றலுடனும் இயங்கிக் கொண்டிருப்பதுதான்.

நம் நாட்டில் உள்ள பலர் 1975ம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் நெருக்கடி நிலை பிறப்பிக்கப்பட்டதை முழுமையாக உணர்ந்து கொள்ளாதவர்களாக இருக்கி -றார்கள். அப்போது பல கட்சி ஜனநாயகத்தை குழிதோண்டிப் புதைத்துவிட் -டு ஒரு கட்சி ஆட்சிமுறையைக் கொண்டுவர முயற்சி செய்யப்பட்டது. கடந்த மாதம் எனது வலைப்பூவில் நெருக்கடி கால நினைவலைகளைப் பகிர்ந்து கொண்டேன்.

1975ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் 26ஆம் தேதி பிறப்பிக்கப்பட்ட நெருக்கடி நிலை நம் தேசத்தின் வரலாற்றில் ஒரு களங்கமாகும்.

சுதந்திர பாரதத்தின் வரலாற்றில், நெருக்கடி நிலையின்போது நடைபெற்ற -வை குறித்து பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இதை மறந்துவிடுவது ஜனநாயகத் -திற்கு இழைக்கப்படும் அவமரியாதையாகும். கடந்த வாரம் நான் இரண்டு முக்கியச் சம்பவங்களை நினைவு கூர்ந்தேன். இந்த இரண்டு சம்பவங்களும் 1975ஆம் ஆண்டு ஜூன் 12ஆம் தேதி நடைபெற்றவைதான். (இந்திரா காந்தி -யின் தேர்தல் செல்லாது என்று நீதிபதி சின்ஹா தீர்ப்பளித்தார், குஜராத்தில் காங்கிரஸ் படு தோல்வி அடைந்தது.) ஆளும் கட்சியைச் சேர்ந்த சில தலை -வர்களுக்கு ஜனநாயகத்தில் நம்பிக்கை கிடையாது என்பதை நெருக்கடி காலம் உணர்த்தியது. அந்தக் காலகட்டத்தில் ‘ஜனநாயகத்தைவிட நாடு மிகவும் முக்கியம்’ என்று இந்திராகாந்தி ஒருமுறை குறிப்பிட்டார்.

பண்டிட் ஜவஹர்லால் நேருவால் ஆரம்பிக்கப்பட்ட ‘தெ நேஷனல் ஹெரால்டு’ ஆங்கில நாளிதழில் ஒரு தலையங்கம் வெளிவந்தது. தான்சா -னியா போன்ற ஆப்பிரிக்க நாடுகளில் உள்ள ஒரு கட்சி ஆட்சிமுறையைப் -புகழ்ந்து அந்தத் தலையங்கத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது. பல கட்சி ஜனநாயகத் -தை விட ஒரு கட்சி ஆட்சிமுறை வீரியம் குறைந்தது அல்ல என்று தலைய -ங்கத்தில் குறிப்பிடப்பட்டி -ருந்தது. ‘இங்கிலாந்து பாணி ஜனநாயகம்தான் மிகவும் சிறப்பானது என்று சொல்லமுடியாது. ஆப்பிரிக்க நாடுகள் சில, ஜனநாயகத்தின் வெளிப்புறம் எவ்வாறு இருந்தாலும் மக்களின் குரல் நேர்த் -தியாக பிரதிபலிக்கும் வகையில் இயங்கிவருகின்றன.

மத்தியில் உள்ள ஆட்சி வலுவானதாக இருக்கவேண்டும். இவ்வாறு இருந் -தால்தான் ஜனநாயகம் வலுவாக இருக்கமுடியும். இதைப் பிரதமர் வற்புறு -த்தியுள்ளார். மத்திய அரசு பலவீனமடைந்துவிட்டால் தேசத்தின் ஒற்றுமை -க்கும் ஒருமைப்பாட்டுக்கும் குந்தகம் விளையும். அதுமட்டுமல்லாமல் சுதந்திரத்திற்கே ஆபத்து ஏற்பட்டுவிடும். சுதந்திரத்திற்கே ஊறுவிளையும். ஆனால், ஜனநாயகம் எப்படி உயிர்ப்புடன் இருக்கமுடியும்? என்று பிரதமர் இந்திராகாந்தி எழுப்பியுள்ள கேள்வி ஆழ்ந்த அர்த்தச் செறிவு மிக்கது.’ என்று தலையங்கத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது.

நெருக்கடிகால நிகழ்வுகள் குறித்துப் பல புத்தகங்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன. பெரும்பாலான புத்தகங்களை இந்திராகாந்தியின் விமர்சகர்கள் எழுதியுள் -ளனர். இந்திராகாந்தியின் ஆதரவாளராக இருந்த உமா வாசுதேவ் என்ற பத்திரிகையாளர் எழுதிய புத்தகம் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகும். நெருக்க -டி நிலை பிரகடனப் படுத்தப்படுவதற்கு சற்று முன்பாக இந்திராகாந்தியைப் புகழ்ந்து உமா வாசுதேவ் ஒரு புத்தகம் எழுதி வெளியிட்டார். அந்தப் புத்தகத் -தின் தலைப்பு ‘இந்திரா காந்தி: நிதானமான புரட்சியாளர்’ (Indira Gandhi: Revolution in Restraint) .

ஆனால், நெருக்கடி நிலை உமா வாசுதேவிடம் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. நெருக்கடி கால நிகழ்வுகளால் அவரது மனதில் கடும் உளைச்சல் ஏற்பட்டது. நெருக்கடி நிலை முடிவடைந்த பிறகு உமா வாசுதேவ் மற்றொரு புத்தகம் எழுதினார். அந்தப் புத்தகத்தின் பெயர், ‘Two Faces of Indira Gandhi’ (இந்திரா காந்தியின் இரட்டை முகம்.)’. அந்தப் புத்தகம் இப்படி ஆரம்பிக்கிறது.

“1976ஆம் ஆண்டு பச்சுமர்ஹி மலைப் பகுதியில் பண்டிட் துவாரஹ பிரசாத் மிஸ்ரா அமர்ந்திருந்தார். பச்சுமர்ஹி, டெல்லியிலிருந்து 600 மைல் தொ -லைவில் உள்ள இடமாகும். 1967-69ல் காங்கிரஸ் கட்சிக்குள் ஆதிக்கத்தை நிலைநாட்டுவது தொடர்பாக நடைபெற்ற போராட்டத்தில் இந்திராகாந்தி -யின் நம்பிக்கைக்குரிய தளபதியாக செயல்பட்டவர் டி.பி. மிஸ்ரா ஆவார். அவர் ஒரு நண்பரிடம் குறிப்பிட்ட சுவாரஸ்யமான சம்பவம் இப்போதும் பொருத்தமானதாகத்தான் உள்ளது.

‘ஒரு அரசியல் கைதி ஒரு பூனையைச் செல்லமாக வளர்த்துவந்தார். அவர் 30 வயதான இளைஞர். சிறையிலும் பூனையை சீராட்டி வளர்த்துவந்தார். ஒருநாள் அவரின் நரம்பு சுளுக்கிக்கொண்டது. இதனால் அவருக்கு மிகுந்த வேதனை ஏற்பட்டது. இந்த வேதனையை பூனையிடம் அவர் பிரயோகித் -தார். நான் வேதனைப் படுகிறேனே. அதையும் வேதனைப்படச் சொல்லி நையப்புடைத்தார். வலிதாங்காத பூனை சிறையில் உள்ள அறையின் மூலைக்குச் சென்று வேதனையால் துடித்தது. சிறைக் கதவு தாழிடப்பட்டிரு -ந்ததால் அந்தப் பூனையால் வெளியே செல்லவும் முடியவில்லை. பூனை -யை செல்லமாக வளர்த்துவந்த சிறைக்கைதி பூனையின் அருகே செல்ல முற்படும்போதெல்லாம் அது பயத்தால் நடுங்கியது. ஓலமிட்டது.

இந்தக் கூக்குரல் சிறை அதிகாரியின் காதுகளுக்கும் கேட்டது. அவர் விரை -ந்து வந்தார். அறைக்கதவை திறந்தார். பூனை வேகமாக வெளியே பாயவி -ல்லை. அது முன்பொரு காலத்தில் தன்னை பிரியமாக வளர்த்த சிறைக் -கைதியை நோக்கி ஆக்ரோஷமாகப் பாய்ந்தது. அவரின் தொண்டையைப் பிராண்டியது. சிறை அதிகாரி குறுக்கிட்டு காப்பாற்றியிருக்காவிட்டால் சிறைக்கைதியின் உயிரே போயிருக்கும்.’

‘இதில் ஒரு நீதிபோதனை உள்ளது’ என்று டி.பி. மிஸ்ரா கூறினார். அவரது கண்கள், கண்ணாடிக்கு பின்னே பளபளத்தன. ‘நீங்கள் ஒரு எதிரியை தாக்க விரும்பினால் அவருக்கு ஏதேனும் ஒரு வகையில் ஆத்திரத்தை வெளிப்ப -டுத்த வழிவகை செய்ய தவறக்கூடாது. இல்லாவிட்டால் அந்த ஆத்திரம் உங்களையே அழித்துவிடும். எதிரி கொலைகாரனாக உருவெடுத்துவிடு -வார்.’ என்று டி,பி. மிஸ்ரா தொடர்ந்து கூறினார்” என்று உமா வாசுதேவ் தனது இந்தப் புத்தகத்தின் முதல் பக்கத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

‘மாவோயிஸ்டுகளைப் பற்றி குறிப்பிட இது பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. ஆனால் அதைவிடவும் இந்த உதாரணம் அர்த்தச்செறிவு மிக்கது. 1975ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் 26ஆம் தேதி நெருக்கடி நிலை பிரகடனப்படுத்தப்பட்ட பிறகு பல தலைவர்கள் சிறையில் தள்ளப்பட்டார்கள். ஓராண்டுக் காலத்திற் -குள்ளாக எண்ணற்ற தலைவர்கள் சிறையில் அடைபட்டுக் கிடக்க வேண்டி -யதாயிற்று. ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன், மொரார்ஜி தேசாய், அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய், ராஜ் நாராயணன், எல். கே. அத்வானி, பிலுமோடி ஆகியோரை மட்டுமல்லாமல், காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்த சந்திரசேகர், மோகன் தாரியா, கிருஷ்ணகாந்த், ராம்தன், பி.என். சிங் ஆகியோரையும் இந்திராகாந்தி சிறையில் அடைத்துவிட்டார்.

செய்திகளுக்குத் தணிக்கை கடுமையாக அமலாக்கப்பட்டது. விமர்சனங்கள் முணுமுணுப்புகளாகவே இருந்தன. நெருக்கடிநிலை காலத்தில் வதந்திகள் இறக்கைக்கட்டி பறந்தன. இதனால் பயமும் பீதியும் அதிகரித்தன.

அரசியல்வாதிகள் மற்றும் அறிவு ஜீவிகள் எதிர்காலம் என்னவாகும் என்று நினைத்துக் கவலைப்பட்டார்கள். உண்மையான செய்தி வெளியாகததால் மக்கள் இருட்டில் தவித்தனர். உண்மையில் வாய்மைக்கு சக்தி அதிகம். வானவில்லில் 7 நிறங்கள் மட்டுமே உண்டு. இதையும் தாண்டி உண்மை பிரகாசமாக வெளிப்படத் தவறாது.’ என்றெல்லாம் உமா வாசுதேவ் தனது புத்தகத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

உமா வாசுதேவ் இந்தப் புத்தகத்தின் இறுதி அத்தியாயத்திற்கு ‘Dark Side of the Moon’ (நிலாவின் இருண்ட பக்கம்) என்று தலைப்பிட்டுள்ளார். அதில் அவர் எழுதியுள்ளதாவது:

“1976ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் ஒரு நாளில் பெங்களூர் சிறைக்கு தீட்சண்ய -ம் மிக்க வயோதிகர் வந்தார். அவர் பாரதீய ஜனசங்க தலைவர். அத்வானி -யைப் பார்க்க விரும்பினார். பெங்களூர் சிறையில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட கைதிகளுடன் அத்வானியும் அடைக்கப்பட்டிருந்தார். விடியல் எப்போது ஏற்படும் என்பது யாருக்கும் தெரியாது. அந்த வயோதிகரின் முன் அத்வானி வந்து நின்றார். முதியவர் உடல் தளர்ந்த நிலையிலும் தனது எண்ணத்தில் உறுதியாக இருந்தார், அவரும் ஒரு சிந்திதான். மெலிந்த தோற்றமுடைய அந்த முதியவர் தனது மீசையை வருடியபடி மௌனமாக நின்று கொண்டிரு -ந்தார். அவரைப் பார்த்து புன்னகைத்த அத்வானி, ‘எப்படி இருக்கிறீர்கள்? என்ன செய்யவேண்டும் சொல்லுங்கள்’ என்றார்.

அதற்கு அந்த வயோதிகர், ‘எனக்கு 65 வயதாகிறது. அவர் (இந்திரா காந்தி) செய்வது எனக்கு அறவே பிடிக்கவில்லை. என்னால் இதைப் பொறுத்துக் -கொள்ள முடியாது. இதற்கு ஏதாவது செய்தாகவேண்டும் என துடிக்கிறேன். நான் இனியும் தொடர்ந்து வாழவிரும்பவில்லை. நான் என்ன செய்யவேண் -டும் என்று சொல்லுங்கள். நான் சாகத்துணிந்துவிட்டேன். நான் நேரே சென்று அவரை சுட்டுக்கொல்லவும் தயாராகவும் இருக்கிறேன்’ என்று கூறினார். உடனே ‘அப்படி செய்துவிடாதீர்கள்’ என்று அத்வானி கூறினார்.

சிறையில் உள்ள சாதரண அரசியல் தொண்டர்கள் நாளுக்கு நாள் பொறுமை இழந்து வந்தார்கள். அரசியல் கட்சித் தலைவர்களின் போக்கு மெத்தனமாக இருப்பதாக அவர்கள் நினைத்தார்கள். புதிய நடவடிக்கை எடுக்க முயற்சி மேற்கொள்ளப்படவில்லை என்று கருதிய தொண்டர்கள் வேதனைப்பட் -டார்கள். ‘நீங்கள் நெருக்கடி நிலையை முறியடிக்க எந்த நடவடிக்கையை -யும் மேற்கொள்ள முன்வரவில்லையே?’ என்று அத்வானியிடம் புகார் கூறினார்கள்.

எந்த சர்வாதிகார ஆட்சியும் வன்முறை மூலமாக தூக்கி எறியப்படவில்லை என்று அத்வானி நினைத்தார். மாற்று ஏற்பாடு எதுவும் கிடையாது. மக்கள் பொறுமையாகக் காத்திருந்து உரிய நேரத்தில் செயல்படவேண்டும் என்று அத்வானி எண்ணினார்.

‘இந்திராகாந்திக்கு எதிராக கோபாவேசம் நிலவியபோது அவர் படுகொலை செய்யப்படுவாரா? அல்லது மீண்டும் எப்படியாவது பதவிக்கு வந்துவிடுவா -ரா?’ என்று அத்வானியிடம் நான் கேட்டேன்.

‘இந்த அளவுக்கு வேறு ஏதேனும் வெளிநாட்டில் சம்பவங்கள் நடைபெற்றி -ருக்குமானால் மிகக் கடுமையான விளைவு ஏற்பட்டிருக்கும். ஆனால் பாரதம் மிகவும் பெரிய தேசம். மக்களின் மனோபாவம் மற்ற நாடுகளிலிருந் -து மாறுபட்டது. இந்த நடவடிக்கைகளை மக்கள் ஆதரிக்கவில்லை. கடுமை -யாக எதிர்க்கிறார்கள் என்பது உண்மைதான். இருப்பினும் அமைதி வழியில் மக்கள் கொண்டுள்ள நாட்டத்தைக் குறைத்து மதிப்பிடக்கூடாது’ என்று அத்வானி பதிலளித்தார்.

உமா வாசுதேவின் புத்தகத்தில் இவ்வாறு குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. நெருக்கடி நிலையின் போது தணிக்கை அதிகாரிகளின் பார்வைக்குத் தப்பி எந்தச் செய் -தியும் வெளிவரவில்லை. அரசைப் பற்றிய விமர்சனத்துக்குக்கூட அனுமதி கிடையாது. ‘கொஸ்ட்’ என்ற காலாண்டு இதழில் 1975ஆம் வருட கடைசி இதழ் கிடைத்தது. அதை பெங்களூர் சிறையில் 19 மாதம் இருந்தபோது நான் பத்திரமாக வைத்திருந்தேன்.

அந்தக் காலாண்டிதழில் அசிஷ் நந்தி எழுதியிருந்த ஒரு கட்டுரை வெளியா -கியிருந்தது. ஆட்சியாளர்கள் மோசமான முறையில் நடந்துகொண்டால் அவர்கள் கடுமையான விளைவுகளை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும். உயிரை -யும் பறிகொடுக்க வேண்டியிருக்கும் என்பதை உளவியல் கண்ணோட்டத் -தில் அந்தக் கட்டுரையில் அசிஷ் நந்தி விளக்கியிருந்தார்.

அந்தக் கட்டுரையின் தலைப்பு ‘Invitation to a Beheading: A Psychologist’s Guide to Assassinations in the Third-World’ (தலைகளை வெட்ட ஒரு அழைப்பு: வளரும் நாடுகளின் அரசியல் கொலைகள் குறித்து உளவியலாள -ருக்கான ஒரு கையேடு) என்பதாகும்.

அந்தக் கட்டுரையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதாவது:

‘கொலை செய்தவருக்கும் கொலை செய்யப்பட்டவருக்கும் இடையிலான தொடர்பு மிகவும் ஆழமானது மட்டுமல்ல, நீடித்ததுமாகும். இறுதி, இருவ- ரையும் ஒரு புள்ளியில் சந்திக்க வைக்கிறது. சர்வதிகாரிகள் இப்படிப்பட்ட முடிவுகளைத்தான் சந்தித்துள்ளனர். தலைவர்களும் இதை எதிர்கொண்டுள் -ளனர். மனநிலை பாதிக்கப்பட்டவர்களை கூலிக்கு அமர்த்தி கொலை செய் -வதும் சர்வதேச அளவில் நடைபெற்றுள்ளது. மோசமாக நடந்துகொண்ட சர்வாதிகார்களின் பட்டியலில் நீரோ மன்னருக்கும் இடமுண்டு. மார்ட்டின் லூதர்கிங் படுகொலை செய்யப்பட் டதற்குக் காரணம் அவரது எழுச்சி ஆதிக் -க சக்தியினருக்கு அறைகூவல் விடுப்பதாக இருந்ததுதான். பல நாடுகளில் சர்வாதிகாரிகளுக்குக் கோரமான முடிவு ஏற்பட்டுள்ளது. பலர் சேர்ந்து கூட் -டாக தற்கொலை செய்துகொண்டுள்ளதும் நடைபெற்றுள்ளது. அடால்ஃப் ஹிட்லர் தனக்கு நெருக்கமானவர்களுடன் சேர்ந்து தற்கொலை செய்துகொ -ண்டார். ஒருவர் படுகொலை செய்யப்படுவதற்கும் அல்லது தற்கொலை செய்துகொள்வதற்கும் உளவியல் ரீதியான காரணங்கள் உள்ளன. ஒருவர -து நடவடிக்கைகளே அவருக்கு எதிரிகளை உருவாக்கிக் கொடுக்கிறது.

சர்வாதிகாரிகள் மற்றவர்களை நம்புவது கிடையாது. அவர்கள் மற்றவர்க -ளை சந்தேகப் பட்டுக்கொண்டே இருப்பார்கள். அவர்களது அதிரடி நடவடிக் -கைகள் இதை மேலோட்டமாக மறைக்கப்பார்க்கும். ஆனால் உள் உலகத்தி -ல் அவர்கள் எப்போது பார்த்தாலும் சந்தேகத்துடனேயே சஞ்சலப்பட்டுக் -கொண்டிருப்பார்கள். அவர்கள் யாரையும் நிரந்தரமாக நம்ப மாட்டார்கள். சிலரை வேண்டுமானால் சில காலம் நம்புவார்கள். தளபதிகள் அடிக்கடி மாற்றப்படுவதற்கு இதுதான் காரணம்.

ரயில்வே நிலையத்தில் பயணிகள் ஒருபுறம் வந்துகொண்டும் மறுபுறம் சென்றுகொண்டும் இருப்பதைப் போல நம்பிக்கைக்குரியவர்கள் வந்துகொ -ண்டும் சென்றுகொண்டும் இருப்பார்கள். தனது குடும்பத்தைச் சேர்ந்த மிகவும் நெருக்கமானவர்களை மட்டும்தான் சர்வாதிகாரிகள் நம்புவார்கள். இதைக்கூட முழுமையானது என்று சொல்லமுடியாது. வெளியாட்களை அவர்கள் முழுமையாக நம்புவது என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. அரசியல் -வாதிகள் இத்தகைய மனப்போக்குடன் செயல்பட்டால் அவர்களுக்கு விரிவான ஆதரவு தளம் உருவாவதில்லை. ஒரு சில துதிபாடிகள் மட்டுமே அவர்களை நெருங்கியிருப்பார்கள். சர்வாதிகாரிக -ளும் அவர்களைச் சார்ந் -தே இருப்பார்கள்’ என்று அசிஷ் நந்தி அந்தக் கட்டுரையில் எழுதியுள்ளார்.

நான் சிறையிலிருந்து விடுதலை செய்யப்பட்ட பிறகு உமாவாசுதேவ் என்னைச் சந்தித்தார். நெருக்கடி கால நிகழ்வுகள் குறித்து அவர் என்னுடன் நீண்ட நேரம் விவாதித்தார். ஒரு கட்சி ஆட்சிமுறை, குறிப்பாக தான்சானி -யாவில் உள்ளதைப் போன்ற ஆட்சி என்றெல்லாம் நேஷனல் ஹெரால்டு சிபாரிசு செய்தது குறித்தும் விவாதம் நடைபெற்றது. இது குறித்து உமாவாசு -தேவ் தனது புத்தகத்தில் ஏற்கனவே குறிப்பிட்டுள்ளார்.

ஆகஸ்டு 11ம் தேதி ‘நேஷனல் ஹேரால்டு’ இதழில் ஒரு கட்சி ஆட்சிமுறை குறித்து தலையங்கம் தீட்டப்பட்டிருந்தது. இரண்டு வாரத்திற்குள், அதாவது ஆகஸ்டு 25ஆம் தேதி அதே பத்திரிகையில் எழுதப்பட்ட தலையங்கத்தின் தொனி மாறிவிட்டது.

‘ஒரு கட்சி ஆட்சிமுறையை கொண்டுவரும் உத்தேசம் எதுவும் கிடையாது’ என்று பிரதமர் அறிவித்துவிட்டார். புதிதாக அரசியல் சாசன சபையை அமை -க்கும் எண்ணம் கிடையாது என்றும் அவர் தெரிவித்துவிட்டார். ‘ஒரு கட்சி ஆட்சி முறையில் சில நல்ல அம்சங்கள் உள்ளன என்றபோதிலும் அது திணி -க்கப்பட மாட்டாது. அது படிப்படியாக இயல்பாக வருவது தான் நல்லது. தற்போதைய சூழ்நிலையில் அதற்கு வாய்ப்பு எதுவும் இல்லை’ என்பதுதான் ஆகஸ்டு 25ஆம் தேதி வெளிவந்த நேஷனல் ஹெரால்டு இதழில் பிரசுரிக்க -ப்பட்ட தலையங்கமாகும்.

‘ஆகஸ்டு 11ஆம் தேதிக்கும், ஆகஸ்டு 25ஆம் தேதிக்கும் இடைப்பட்ட காலத் -தில் நடந்தது என்ன?’ என்று உமாவாசுதேவ் என்னிடம் கேட்டார். அதற்கு ‘ஆகஸ்டு 15ஆம் தேதியன்று முஜிபுர் ரகுமான் படுகொலை செய்யப்பட்டார். அது பிரதமருக்கு அதிர்ச்சி அளித்துவிட்டது. இதனால்தான் ஜனநாயகத்தை சிதைக்கக்கூடாது என்ற முடிவுக்கு அவர் வந்துள்ளார்’ என்று நான் பதிலளி -த்தேன்.

நன்றி: விஜயபாரதம்

Source: http://www.tamilhindu.com/2010/08/memories_of_the_emergency/

Online life creates stressful mind

Reams have been written about the ill effects of today’s teens spending too much time online, and if a recent study is to be believed, then one can add anxiety and depression to this long list. The study, conducted by Australian researcher Lawrence Lam and his Chinese colleague Zi Wen Peng, looked at more than 1,000 children across the world over a period of nine months. They found that those spending more four to five hours a day doing casual surfing may end up moody, nervous, uncomfortable and often with signs of depression.

Second-year sociology student Ridhima Sharma says she wasn’t happy with the way she was organising her work. As part of college activities, she was a member of various councils, which required her to be online for six to seven hours everyday. This, she says, not only stressed her mentally and physically, but also left her constantly restless. “I was multi-tasking every time I went online. There were nights when I couldn’t sleep peacefully because of the restlessness. Being online makes you do whatever you want in the virtual space and I guess I would miss that the moment I would go offline. I would miss being around my friends and chatting and sharing my thoughts which led to the restlessness,” says Ridhima.

For mass media student Tanisha Deo, it was more about losing one’s identity and feeling lonely in cyberspace. “Sometimes there are so few people who really care for you in the real world and that is when we like to go online and look for friends there. But then you also realise how the online world is so fake, frauds on Facebook who promise they’re in love with you, flashers on Chatroulette, getting ditched on Second Life, that it leaves you totally disheartened and you don’t want to live in the real world either. I try to deal with it by hanging out more often with college friends, going to coffee shops and for dinner and sometimes the Saturday night parties at discs,” explains Tanisha.

Some other symptoms teens often complain about include feeling of indecision or of hopelessness, which results in rebellious behaviour. Nineteen year-old Tejas Singh doesn’t spend too much time online unless he requires it for some work.

“In the long run, aimlessly spending time online does affect me, and I had started to feel those changes in my personality. I would crib more and panic for every small thing. But now that I don’t go online too often has calmed me down,” says Tejas.

Source: http://www.deccanchronicle.com/tabloids/online-life-turns-stressful-966

Chennai becomes a city of fakes

Chennai these days is throwing up one fake after another, or rather, bunches of them-fake doctors, spurious drugs, fake godmen, bogus marksheets, counterfeit currency and now even fake police stations and fake judges. The city seems to be teeming with fraudsters. And the police, in their own sweet world that begins and ends with VVIP security and spying on politicians, is unable to keep pace with the increasing number of these fakes and their ingenious methods.

Two recent episodes not only made it to the front pages of newspapers and grabbed lead treatment on TV news channels, but also drove home the truth that fraudsters are thriving while the gullible public are queuing up in greater numbers begging to become victims and the police is content merely responding.

A millionaire realtor was taken into custody after he sold a part of Bay of Bengal to the Indian Oil Corporation and a few days later, the cops got a shocker, detecting a parallel justice system in Chennai and suburbs. Realtor Devadasa Reddy of Minjur, a northern suburb of Chennai, had begun life as a helper in a ration shop 15 years ago and made millions by selling real estate through forged documents. His BMW car is estimated to cost over Rs 80 lakh and the 10,500 sq ft bungalow has a swimming pool and frills that would make a king blush. While Reddy is being grilled, a woman accomplice Saraswati who allegedly signed many of those fraudulent land documents is absconding. “We will get her soon,” said DSP Rangarajan. But the point is that the police remained clueless about Reddy’s operations until the IOC discovered that a chunk of the 106 acres it ‘bought’ from the realtor was in the sea.

Yet another disturbing news is that already, several powerful persons have started telling the investigating officers to go slow on the Reddy case. “Our criminal jurisprudence has become very ineffective,” said Justice K. P. Sivasubramanian. “Unless we speed up the cases and deliver stringent punishment to those found guilty, we will not be able to correct the system,” said the former judge of the Madras HC when asked to comment on the rising number of frauds.

Source: http://www.deccanchronicle.com/chennai/city-fakes-640

Luxury Indian weddings + wastage of food

Indians are by nature known to spend lavishly on weddings; even the balanced middle class will take out their life's saving and spend generously on their children's wedding. Marriage lawns and gardens, bridal wears, and great dinner are must.

INDIAN WEDDINGS are very bright events, filled with rituals and celebrations for several days. Indians are by nature known to spend lavishly on weddings; even the balanced middle class will take out their life’s saving and spend generously on their children’s wedding. Winters are the seasons of marriages as we all know that around this time of the year many marriages took place. Marriage lawns and gardens, bridal wears, salon, beauty parlour and great dinner are must.

Indian marriages are mostly ‘arranged’. It is said that it is not only the two persons who get married but also the two families who get married to each other. Therefore, Indian parents still play a big role in finding a bride or groom for their children.

How much noise we all make about our economic development in India but we can never deny the fact that our country also hosts one of the biggest population of starving people in the world. We need to realise that there are so many people out there who barely manage a single meal a day.

We all have attended Indian wedding parties but how many of us realise how much food goes into waste during such functions? And how many have noticed poor kids scanning the garbage bin to get something to eat?

Biggest source of food wasted is in Indian weddings. The way food is eaten and wasted in weddings is an eye opener for everybody because extra food has been prepared to make sure everyone is well fed knowing the fact of their expected wastage. People like to taste everything as much as they can take. Most of us have seen that food get thrown in garbage not because it is stale but it is in excess of what has already been consumed and don’t know what to do with that and this regularly happens at the end of marriage or any functions. Piles of dishes of excess food are thrown into the garbage bin even knowing that ghee, meat, sugar and vegetable are touching new records day by day. And still we see the kind of wastage of food in weddings.

To avoid the wastage of food, the left overs should be given to the neighbors, or the nearby poor people or should be sent to the orphanage. Minimizing food wastage is something that all of us individually can work towards and in the process help those who are not as fortunate as we are.

Source: http://www.merinews.com/article/wastage-of-food-in-indian-weddings/15798471.shtml

Food grains worth Rs.58000 cr being wasted in India

IndiaNew Delhi, Mar 10 (UNI) Minister of State for Food Processing Industries (FPI) Subodh Kant Sahai today informed Rajya Sabha that wastage of harvested food items is estimated to be around Rs 58,000 crore at various stages of handling due to lack of adequate post-harvest infrastructure, cold chains, transportation and proper storage facilities.

He said to give boost to growth of FPI sector the government in 2004-05 allowed under Income Tax Act a deduction of 100 per cent profit for 5 years and 25 per cent of profits for the next 5 years in case of new agro processing industries set up to process, preserve and package fruits and vegetables.

In the Budget 2006-07, the Government has announced to exempt excise duty on condensed milk, ice cream, preparations of meat, fish and poultry, pectins, pasta and yeast. Excise duty on ready to eat packaged foods and instant food mixes, like dosa and idli mixes reduced from 16 per cent to 8 per cent and on aerated drinks from 24 to 16 per cent.

Processing facilities in NER; The Minister said processing facilites in the North Eastern Region are generally inadequate and his Ministry under its Plan Schemes provides financial assistance in the form of grant in aid for setting up/expansion and modernisation of food processing industries at the rate of 25 per cent of the cost of the plant and machinery and technical civil works subject to a maximum of Rs 50 lakh for general areas and 33.33 per cent upto Rs 5 lakhs for difficult areas.

Mr Sahai further informed that under the Mini Mission IV of Technology Mission for development of Horticulture in North Eastern States, Jammu & Kashmir, Himachal Pradesh and Uttaranchal, high level of assistance is available upto 50 per cent of the capital cost subject to Rs 4 crore for the new units and upto Rs 1 crore for modernisation of the existing units.

The Ministry does not set up FPIs of its own, he added.

The Minister pointed out that the assistance is provided to private industries, public sector undertakings, non-governmental organisations and cooperatives for technically feasible and financially viable projects.

Litchi based processing industries also qualify for such assistance. The Ministry also issues licences under Fruit Product Order, 1955 for ensuring sanitary and hygienic conditions in of fruit and vegetable products.

Source: http://living.oneindia.in/insync/food-wastage.html

Follow Dietetic Rules and Keep Time For Eating

Time for eating has claims for attention. If persons intend to have health, their meals should be regularly timed and distanced. There is much importance to be attached to the kind of food which we allow ourselves to take; but the time of taking food, together with the proper intervals between meals, has a much more important bearing on our health. Therefore, as just stated, meals should be regularly divided and distanced. A good common rule for the time of meals for the laboring classes, is, breakfast at seven o'clock, dinner at one, and' supper at seven. But at different seasons of the year, and with different classes and occupations in society, the time of meals varies.

But whatever hours may be selected as most convenient for meals, they should be uniform; and for this reason -- at the hour when the stomach is accustomed to receive food, the appetite is sharper generally, and the gastric juices more copious, than they are immediately before or after that time. If food be taken before the accustomed hour, the stomach is, as it were, taken by surprise, and is not found in perfect readiness to receive it; if the meal is delayed beyond the accustomed time, common experience teaches that the appetite is liable to lose its sharpness; there is, for a while, less inclination to take food. The objection, however, against delaying a meal beyond the usual time, is very small compared with the objections against eating too soon; because when a meal or luncheon is taken soon after a previous one, the stomach has not had sufficient time to go through with the digestive process, and to recruit its energies for another effort. But when a meal is delayed longer than usual, though the appetite may lose its sharpness for a short time, yet it will return again; and the digestive power of the stomach will not have been impaired, unless the period of abstinence should be of long continuance.

In the arrangement of regular meals, regard should be had to the hour of rest at night. Ten o'clock, as will hereafter be considered, is a favorable hour for retirement; and no food should be previously taken in all ordinary cases within the space of two or three hours. If food be taken too near the time of sleep, so as to leave no chance for the more active parts of the digestive process to be performed, there will be found generally a dull, heavy pain in the head on the following morning, with diminished appetite. The food has laid comparatively undigested through the night; because when we sleep, the whole system is in a quiescent state; the nerves which are called into action in the process of digestion, are, during healthy sleep, inactive. A late supper generally occasions deranged and disturbed sleep; there is an effort on the part of the nerves to he quiet, while the burdened stomach makes an effort to call them into action; and between these two contending efforts, there is disturbance -- a sort of gastric riot -- during the whole night. This disturbance has sometimes terminated in a fit of apoplexy and in death.

Source: http://chestofbooks.com/health/natural-cure/Health-Without-Medicine/Dietetic-Rules-Time-For-Eating.html

Speeding is not a fun always

Speeding a Danger to all Road users

Speeding can be defined as the act or an instance of driving especially a motor vehicle faster than is allowed by law. It has been identified as one of the major causes of motor vehicle accidents in our country as more drivers are convinced of speeding than any other offense.

The generally accepted speed limit on Namibian roads is 120 Km/h on our public roads and 60 km/h in urban areas.

Speeding increases the risk of a crash and the severity of the crash outcomes. The risk of causing death of or injury in an urban 60 km/h speed zone increases rapidly even with relatively small increases in speed.

A key issue in speeding-related crashes is the fact that most motorists underestimate the distance needed to stop. A car travelling at 60 km/h in dry conditions takes about 38 metres to stop, a car travelling at 80 km/h needs an extra 20 metres.

Here are a few tips for safety on the road:

Never underestimate the danger and difficulty of trying to bring a moving vehicle to a sudden stop when speeding.

Speeding does not give you enough time to react to obstacles on the road.

Hard braking also damages our national roads and also costs you , the tax payer a lot of money to repair and maintain them.

Always drive at a safe speed, adjust your speed, taking into account your driving ability, the capability of your vehicle, the roadway and weather conditions.

Slow down in rain, fog , snow and ice and keep at least twice the normal stopping distance between you and the vehicle on front of you.

Slow down when approaching curves, intersections, downgrades, heavy traffic and work zones.

Please remember always to obey speed limit.

Source> http://www.mvafund.com.na/index.php?%20%20%20%20option=com_content&view=article&id=24&Itemid=48

Civic sense + India

Civic sense, or rather the lack of it, is a topic that has been widely discussed and argued in India. Somehow, most Indians do not care much for civic sense. And this attitude is prevalent across all sections of society. People today are so driven towards their personal goals that civic sense as an ethic has become a low priority, almost a nuisance.

But this attitude could be harmful for India in the long run. Civic sense has dropped to an all-time low in recent years, as is rather obvious from the current state of society. Let's see what people and specifically parents can do to curb this downswing.

What is Civic Sense?

Civic sense is nothing but social ethics. It is consideration by the people for the unspoken norms of society. A lot of people assume that civic sense is just about keeping the roads, streets and public property clean. But civic sense is more than that; it has to do with law-abiding, respect for fellow men and maintaining decorum in public places. A lot of foreign countries function in a smooth manner because of the strong civic sense amongst its people.

With the exception of a couple of lessons in school, not a lot of attention is given to civic behaviour. Schools and homes do not teach their children about the importance of civic sense and how it could make a difference to the country as well as the quality of their lives. Let's see why civic sense is so important.

Why is Civic Sense important?

Separatism, vandalism, intolerance, racism, road rage etc. are all examples of lack of civic sense. People are becoming less and less tolerant of each other, of other's cultures, backgrounds, and other similar traits. India has really diverse people and the need of the hour is general civic sense. It is not uncommon to read or hear about communal friction. Even living in the city has become difficult because people have no consideration whatsoever for fellow city-dwellers.

When civic sense is absent in a society, it leads to a lot of problems. Disregard for the law is a primary cause for lacking civic sense. A person who has high civic values does not resort to shortcuts and unethical tactics to get his work done. And being unethical in daily activities does not benefit anyone, as the behaviour only gets emulated by other members of society. Ultimately, the situation will reach a point where hardly anything can be done to restore it.

For example, being inconsiderate towards fellow society members will only come right back at you. You have to be social, mature and unbiased when it comes to situations in public. The current state of public transport, for example, is disheartening. And we have no one to blame but ourselves for this condition.

There are spit marks, urine, vulgar graffiti, random garbage and overflowing sewers at every nook and corner of India. NO city in this country has managed to fight the menace. It is easy to pin everything on the government, but people must first question themselves and their own civic sense. Roads are not dirty because nobody cleaned it, but because somebody dirtied it in the first place.

And such dirt and grime is not acceptable to anybody; it exists only because everybody does it. Even swine flu, which is quickly spreading across the country, was caused by the absence of hygiene. It does not help that people are irresponsible with the disposal of bio-waste. And people continue to indulge in such behaviour in spite of knowing the harmful effects.

Using 'everybody does it' is an excuse and only an excuse. In India, even prominent personalities indulge in proud displays of lack of civic sense. Take for example, ministers who delay planes with complete disregard for other passengers or companies that freely pollute rivers and lakes. It is difficult for a country to change its mindset when its leaders themselves are setting bad examples, round the clock, all the time.

How can you teach Your Child about Civic Sense?

When you teach your child about civic sense, you also teach him about civic responsibility. Children need to be taught civic sense early because unlike a specific skill, civic sense is a school of thought in itself. It is belief in hygiene, respect for other members of society, and humane behaviour.

So how do you go about teaching your child civic sense? Begin by teaching him to keep his immediate surroundings clean and tidy. If he learns to appreciate cleanliness, he will be able to practice it outside of home as well. Explain to him that just because other people dirty their surroundings does not mean he should too.

Encourage him to mix with people from different backgrounds and not harbour prejudice against them. India is a mix of a variety of people and patience and tolerance in your child will make him more accepted and respected. You can also tell your child about the relevance of different festivals and explain to him the spirit behind each. This way, he will not see the differences but the similarities between his religion and another's.

With such small steps you can teach your child about civic sense and the importance of it in his life. And by teaching your child about civic sense, you are not only making him a better human being but also doing your bit for the future of the country.

Source: http://www.indiaparenting.com/raising-children/124_3350/civic-sense-in-india.html

Do Indians lack civic sense?

I have copy pasted one or two articles with regard to "Civic sense" and Indian attitude. Most of us do not pay any attention to such important issues. In fact, this "Civic sense" should be taught in the schools right from tender age. But, in our schools, the teaching system is totally different. All they need is promoting the students from one level to another with merit marks - making them all a "Book worm"

I think this article will help us at least to understand where actually we fail to keep "Civic sense" in our day to day lives. Please read on and comment.

This article is about the lack of civic sense in our citizens. Many people don't bother to help others, don't offer seats to women in journeys,spit in public places and still feel proud to be Indians.

In India we find huge population of various races,regions, religions and castes. We feel proud to say that we are Indians and this pride is very much exhibited when we go to Foreign countries we exhibit discipline and show our submissiveness to law. But in reality in India many people dont have civic sense.Our violations are lack of civic sense is shown here. Please try to avoid these and become a responsible citizen.

1.Drinking on the roads and causing inconvenience to the public.
2.Not offering seats to women, children and old age people.
3.Smoking in public.
4.Urinating in public places.
5.Not helping others in trivial matters like helping a old woman with luggage trying to cross the road etc.
6.Not chasing any offender involved in accident, theft etc.
7. Not following traffic rules.
8. Joining the mobs in commotion and causing damage to public and private properties.
9. Writing indecent things on walls etc in public places.
10. Not following queue.
11.Trying to overcome others in illegal manners.
12.Criticizing the Govt. but not doing the duty of a responsible citizen like giving evidence in court of law.....
13.Talking personal matters loudly over phone in public.
14. And many more things not mentioned here.

DEAR FRIENDS PLEASE THINK AND TRY TO AVOID THESE. BEHAVE LIKE A RESPONSIBLE CITIZEN.

JAI HIND.

Source: http://www.indiastudychannel.com/resources/119404-WHERE-IS-OUR-CIVIC-SENSE.aspx

Parents and Adult Children

Parents start with protecting their children, teaching them to talk and walk and do several other things, training them at every step to face the real world when they grow up and become independent self-confident adults. They start out with making all the decisions for the child and then slowly let them have little choices and later share reins with them in decision-making processes concerning the family. Then, the 'adulthood' arrives ever so slowly and yet so suddenly your little ones struggle to build their careers, find a spouse and become a parent. They move away from homes to make their own nests. This time is quite hard for parents who are so longer used to their children's presence that they feel so lonely without them.

This is the time when they need to realize that what their child is now achieving is the result of their constant efforts. They have to shift from using parental authority with their kids to being 'friends' of these new adults. It is a time for a new role. Even adult children need love, guidance and insight from their parents from time to time, though they may get caught up in their own lives and get less time. This is also the time to set healthy boundaries so that your children can know how much of love, financial and emotional support and guidance they can expect from you and where they are crossing the lines by being over-dependent or abusive to you. As children pass into adulthood, the time for independence for both parents and children is very important for a healthy parent-child relationship.

As children start to shoulder more and more responsibilities, they want your guidance and support but also the faith, independence and approval for whatever decisions they make. The society and your child's life are undergoing many changes and you are the one to establish the line between helping your child and holding their hand. It is advisable to plan ahead for this transition period so that you can face the situations more easily, when the time comes. You need to help your growing child to establish his or her own identity, balance your priorities, find ways to fight loneliness and save for your future and old age while your children need to prepare themselves for financial and relationship struggles, make a career, deal with work pressure and peer pressure and develop their own political views amongst many other things. Only open and honest communication between parents and adult children can assure a functional relationship between them, which is full of love, respect, freedom and responsibility.

Grown-up Children at Home

Grown-up children living at home is not an uncommon phenomenon and there are many cases where a child still lives at home, even when he or she is 21. This is especially the case when the children study or work in the same city as their parents and still don’t have a family.

Adult Children Moving Back Home

Just when all of your kids have moved out and you and your spouse are still in your ‘honeymoon’ period enjoying privacy that had been sacrificed for years, one of your adult children rebound back to home for some reason such as financial problem or an emotional struggle, where they need a refuge and their parents for love and guidance.

Extended Family Relationships

Most families visit their parents and in-laws during annual vacations but there are only few families, who know how to have fun with in-laws and have a loving atmosphere when all extended family members meet together during holiday time. Extended family relationships need to be nurtured too.

Grandparents as Parents

There is a sharp rise in the number of children who are being raised by persons other than their parents and in majority of the cases, these persons are none other that the grandparents. However, bringing up your grandchildren is no easy task. Even though grandparents are experienced parents and are quite aware of the developmental needs of children, there are several special issues that make it tough for them to rear up the kids

In-Law Relations with Spouses

Married children and parents may have different points of view and if they are not dealt with, in a mature manner, they may turn out into stressed in-law relations and conflicts between inlaws, parents and children. Good, strong and healthy in-law relationships are an important factor of the life of married couples and if you have good relations with the spouse of your children, it can become a major contribution factor in the success of your children’s marriage.

Problems in Children's Marriages

The announcement of their kids being divorced may come as a shock to their aging parents. Their reaction to the news can play an important role in their child’s lives, however. Parents may worry and cry over the sadness their children will have to face and how they must be broken-hearted. They may feel powerless, angry, guilty, and ashamed and may grieve the loss as dreams of their happily married children may be broken.

Source: http://www.iloveindia.com/parenting/adult-children/index.html

What Parents Should Avoid Telling To Their Kids

What Parents Should Never Say To Their Kids: 10 Blind Spots To Avoid

Here is a list of 10 brown M&M phrases, beliefs and behaviors to avoid in family communications. Each one is a potential blind spot because you rarely receive feedback in time to avoid the consequences of poorly communicating.

These are all toxic and considered poisonous.

1. I know exactly what you mean
2. When I was at your age
3. If I were you
4. If you’d only listen
5. I’m doing this for your own good
6. When you’re a parent you can
7. What’s wrong with you
8. Why can’t you
9. Trying to be liked
10. Seeking agreement

I know exactly what you mean:

Your teenager explains how difficult transitioning into high school has been and you comment, “I know exactly what you mean.” No you don’t. The circumstances are different, you are different and you’ve just judged your child and thrown up a barrier hindering any trust development.

How does claiming you know what your child is experiencing going to help your child? Instead of building yourself up with a self-centered statement, try to understand your child. Ask questions, listen, and be present.

When I was your age:

What does it matter? The story line is not the same. Unless your child wants to know about life during the days of antiquity as they date-stamp life, don’t use your experience as a leveraging tool. When I was your age is another way of saying, “I know better, my experiences were tougher, and you should listen to me.”

If I were you:

You are not them so don’t try. That is judging. If you are asked for your opinion, that’s fine, but offering your opinion where none is requested is seeking agreement and manipulative as a parent. There is a time, a place, and a method for delivering your history. The time and place is when it is invited, the method is neutrality.

If you’d only listen:

Parents who repeatedly use this line are in desperate need of help. You are practicing parenting within The Me Pyramid. However, parenting from The You Pyramid will alter your outcome. If you practice listening first, you will change the tenor of the discussion. Your children do not usually want your opinion because it is in mass supply. This is Econ 101.

Preaching and forcing your opinion on your children is not a healthy way to communicate

I’m doing this for your own good:

This is another way of saying, “I’ve lost control. You don’t trust and respect me so I’m going to force my way upon you.” This is seeking agreement. What’s good for the child is having an environment where trust and respect are garnered and teaching trumps telling. In a teaching environment, children will make good decisions and can govern themselves.

When you’re a parent you can:

Parent the way you want. What teenager hasn’t said to themselves: “When I’m a parent, I’m not going to act like my mom or dad?” Sadly, they have no other examples or mentors from which to learn, so they perpetuate the bad habits into the next generation. This is pain avoidance and it is the path of least resistance. There is no learning and it doesn’t help the situation.

Why can’t you:

It is often said that there are no bad questions. Rubbish! This is a bad question. Why, used in this context, is a judgment. “Why can’t you do your homework?” or “Why can’t you be like your sister?” These are harmful and degrading questions of rhetoric that leave your child with no escape. Judging questions set your child up for failure.

Trying to be liked

When you parent from a position of trying to be your child’s friend, your first priority is to be liked. This is manipulative and persuasive. You abdicate your role as a parent when affirmation trumps boundaries and learning. You are avoiding the pain of parenting and will ultimately suffer the consequences of your child’s actions. What your child really wants is a parent who trusts and respects them, not an over-aged peer.

Seeking agreement:

The primary purpose of communicating is to seek understanding. When you tell your child what to do, especially as they enter the teenage years, you’ve established a bad habit of seeking agreement. The best space in parenting is teaching, where you delegate thinking to your child. You can’t delegate thinking when your opinions are in huge supply.

When you ask good questions, your child can make good decisions and this allows sound principles to guide their behavior instead of your opinions and diatribes trying to convince them you are right. Trust in Parenting ™ not only provides the knowledge on how to change your communication blueprint, but we also teach you the skills. All you need to provide is the desire.

Richard Himmer is a Family and Financial Coach in Gig Harbor, WA. The family is the cornerstone of our society. When a family breaks apart, the ripple effect permeates immediate and extended family, all friends, and society as a whole. Likewise, when a family functioning with parents who understand and live their roles, where the children are loved, challenged, and held accountable for becoming the best they can be, society flourishes. Family coaching differs from counseling. In coaching, we focus our energy on the here and now and how to make the future better. History is only used to learn from, not to dwell in.

Source: http://www.lovingyourchild.com/2010/07/parents-kids-blind-spots/