Saturday, November 27, 2010

Wanted: Sincere and Honest Indian politicians

Scams, scams everywhere but not a soul to decide on them… This could well be the anthem we in India may end up singing for some days to come. In the last week if you had picked up any Indian newspaper, you surely would have read about one corruption scam or the other on the front pages of the paper. These scams are of different hues – Common Wealth Games (CWG) scam, Adarsh Housing Scam, Land grab scam in Karnataka and finally the mother of all scams the 2G scam involving former Union Telecom Minister A Raja. There are numerous tapes floating around ‘supposedly’ tapped conversations between politicians, ministers, corporates, lobbyists and finally media discussing and debating political horse trading, court verdict of Ambani brothers dispute, Air India, 2G and what not. While the veracity of these tapes is questionable, we however cannot put it past us that this has indeed transpired.

Consider this. A report from Global Financial Integrity (GFI) puts the illegally siphoned off money meant for the uplift of citizens at $125 billion between 2000 and 2008. India ranks 84 out of 180 countries in Transparency International’s 2009 Corruptions Perceptions Index ranking. This report points to corruption pervading specifically in Indian Stock markets and corruption in private education. Going by the recent scams we definitely have gone past these. Today corruption and lack of transparency is all pervasive – be it politics, business, sports or education.

The sad and shameful aspect of all this is to see the man who is regarded as Father of economic reforms in India, Dr. Manmohan Singh, is being questioned for his action and inaction in the 2G scam. The man who was listed in 2010 by Newsweek magazine as “the leader other leaders love" today stands with his credibility questioned. The only hope for all the scam mess is our Judiciary. The way it is questioning the Prime Minister on the 2G scam is commendable. It is also credit to the great democracy that we are.

But at a deeper level India’s political system requires a thorough clean up. We need infusion of new energy and a whole new thinking on which India’s political system should be built. Such thinking should be on the solid foundation of integrity, honesty and transparency. To make this happen, we need more young blood that are educated, intellectual and more importantly honest.

Clean up is also required in ensuring political parties do not end up being an extension of a family house hold. It beats me why the Indian media which so keenly watches whether family run Indian businesses are professionally run or not turns a complete blind eye to the operations political parties. We consider it perfectly normal for a family member to inherit his or her parent’s legacy in politics even though the person may not possess the necessary qualities to be in politics in the first place. If some of the tapes floating around are to be believed, they highlight how the regional party in Tamil Nadu, the DMK, is being run with members of M Karunanidhi’s family holding sway and steering party fortunes according to their vested interest. For decades we have accepted India’s largest party, Indian National Congress (INC) belongs to one family and we seem to be happy being governed by them immaterial of whether they are steering the country’s fortune from the front seat or the back seat.

Mahatma Gandhi had once said, "I would go to the length of giving the whole congress a decent burial, rather than put up with the corruption that is rampant." If that has to get implemented in today’s India then the whole political system must be buried and Indian Politics 2.0 should emerge that promises clean, honest and transparent governance. Mammoth Task and requires honest and sincere people entering politics with the sole interest of working for public good. Until then we will have to suffer corruption and more scams.

http://news.oneindia.in/columns/radha-rk/2010/1119-wanted-sincere-honest-indian-politicians.html

India's political class under attack over brazen corruption

New Delhi: A chief minister allegedly undervalues precious state land and sells it cheap to his sons. Another's mother-in-law gets a seafront flat meant for families of dead soldiers. A cabinet minister disposes spectrum to companies violating rules, causing whopping losses to the exchequer... India's political leaders are in the dock following accusations of outrageous corruption that has stunned a country where sleaze in public life is an accepted fact.

In tune with the kaleidoscope of Indian politics, the disgraced politicians belong to different shades: the Congress and the Bharatiya Janata Party (BJP) - the country's two main national parties-and the DMK, a regional outfit which is now a Congress ally. The hunger to make easy money runs deeper, through virtually every party, making one politician who still believes in austere living to say that India faces "a moral crisis".

Some are questioning the very system of governance which allows wrongdoing and cronyism, often letting the guilty to get away. And for the first time, besides bureaucrats who help politicians run the world's seventh largest country, even retired military officers - a breed that until now stood apart - are in the dock.

Popular anger has led to the resignation of two of four guilty politicians: Maharashtra's Congress Chief Minister Ashok Chavan, who took charge only two years ago, as well as central Communications and IT Minister A. Raja of the DMK, whose meteoric rise in politics has been the subject of much speculation.

"It is an extremely serious situation," political analyst Mahesh Rangarajan said. "The situation can be compared to what prevailed in Italy in the early 1990s before there was an upheaval. What form it will take here, we will have to see."

The recent cases of corruption began with Congress leader Suresh Kalmadi, who fell into disgrace over the shoddy preparations to the Commonwealth Games. After some countries threatened to boycott the October event, a worried Prime Minister Manmohan Singh had to intervene. Kalmadi's wings have since been clipped in the Congress and two of his closest aides have been arrested for alleged corruption. Like everyone else, Kalmadi also pleads innocence.

Karnataka's BJP Chief Minister B.S. Yeddyurappa - who seems to be married to troubles - is under pressure to quit after allegations that he 'denotified' valuable state land and sold it cheap to people he knew, his sons included.

Chavan had to go after reports that flats in a high-rise building in Mumbai meant for families of soldiers killed in the 1999 Kargil war with Pakistan were taken over by a clutch of politicians, officials and retired military officers - and others.

But the man who gets the cake is DMK's Raja, whose allocation of 2G spectrum two years ago in brazen violation of established norms has caused a massive loss to the government on a scale unprecedented in India. The parliament has been crippled for days as a result.

Now, in another first, the Supreme Court has asked the prime minister himself to explain why he remained silent to earlier requests from concerned citizens to take action against Raja.

http://daily.bhaskar.com/article/indias-political-class-under-attack-over-brazen-corruption-1562124.html

Congress Turning a blind eye to corruption as it always used to do

The Congress must have realised by now that it gave too much leeway to Andimuthu Raja, the former telecom minister, who has been christened 'spectrum' Raja by the media because of his suspected involvement in a gargantuan R 1.7 lakh crore (nearly $40 billion) corruption scandal relating to second-generation (2G) spectrum allocations by his department.

Even a day before he resigned, Congress spokesperson Jayanthi Natarajan was repeating the tired lines about the imperatives of "coalition dharma", the convenient explanation for turning a blind eye to the misdemeanours of an ally so that it would not pull down the government.

In trotting out this cynical excuse for inaction, the Congress seemingly forgot that being sensitive to a partner's concerns should be inversely proportional to the size of its alleged malfeasance. If the quantum of the scandal exceeded a certain limit, succumbing to its self-serving demands could hurt the government - and even the prime minister.

This is exactly what has happened. Failing to convince Raja's party, the DMK, that he was becoming a grave liability because of the mounting allegations about his unprofessional conduct as a minister, the government tried to take cover behind the fact that the Central Bureau of Investigation (CBI) was probing the matter.

Besides, the issue was before the Supreme Court, the Public Accounts Committee of parliament and the Comptroller and Auditor General's (CAG) office. But such patent tricks to avoid taking the obvious step of asking the minister to go were less than persuasive.

As a result, Raja has achieved what the opposition Left and the Bharatiya Janata Party (BJP) could not during Manmohan Singh's six years as prime minister - hurt his reputation. Given Manmohan Singh's high reputation for integrity, the dragging in of his name in the swindle is the saddest blow of all. Perhaps it is the fate of every decent individual since he cannot always match his gentlemanly instincts to the devious ways of his political colleagues.

It is no secret that neither the DMK, nor its octogenarian patriarch, M.K. Karunanidhi, who is the chief minister of Tamil Nadu, is regarded as a model of rectitude in public life. It should have been obvious to Manmohan Singh, and to Congress president Sonia Gandhi, that expecting them to respond with outrage to the allegations against Raja was unrealistic.

Karunanidhi and his sons, M.K. Stalin, who is deputy chief minister, and M.K. Alagiri, who is an MP, are supporting Raja even now along with Kanimozhi, the patriarch's daughter, who is also an MP. Considering that they do not have much of a reputation to lose where probity is concerned, their ostrich-like behaviour about Raja's alleged misdeeds is not surprising.

But it would not be easy for the prime minister to erase the stain that he was initially helpless before the DMK's threat of withdrawing support if Raja was touched. The belief that passing the buck to the CBI would deflect criticism was curious, to say the least, because the agency has long been seen as being under the government's thumb and, therefore, incapable of acting professionally.

The prime minister's advice to the CAG that it must distinguish between "wrong-doing and genuine errors" was also ill-timed since it coincided with the organisation's stinging indictment of Raja.

But what has inflicted perhaps the maximum damage to Manmohan Singh's reputation is the Supreme Court's criticism of the inordinate delay by the Prime Minister's Office (PMO) to respond to the petition by Janata Party president Subramaniam Swamy for prosecuting Raja. If the PMO had rejected the application, it might have been a face-saver for Manmohan Singh. But sitting on the file for nearly a year suggests a deplorable failure to make up one's mind - and an
indirect admission of Raja's guilt.

The DMK has been one of the Congress' most troublesome allies, always ready to exploit the government's minority status to feather its own nests. For instance, it had blocked the government's move to disinvest the Neyvelli Lignite Corporation and played hardball over the ministerial assignments of Raja and T.R. Baalu.

The latter's controversial tenure as the road transport and highways minister in Manmohan Singh's first government from 2004 to 2009 cost him his ministerial position when the new government took office. But the shadow over his name pointed to the kind of people the DMK was nominating under the coalition arrangement where the prerogative to select ministers from parties other than the Congress was not the prime minister's, but the ally's.

Now that Raja has followed Baalu out of office, the DMK must have realised that its scam-tainted followers are depriving it of the capacity to browbeat the Congress. In normal circumstances, the DMK would have raised a hue and cry over Raja's resignation. But not only have the charges of venality silenced it, the party has also been weakened by its internal problems caused by the feud between the two brothers, Stalin and Azhagiri, over who will succeed Karunanidhi.

Like the DMK, the BJP too is unable to train all its guns on the Congress because it is trying to defuse yet another scandal in B.S. Yeddyurappa's government in Karnataka about the allocation of land to the latter's relatives. Among the other opposition parties, the Communists are now very much a demoralised entity after its setbacks in the last general election.

It is possible that the opposition's weakness made the government treat the Raja episode somewhat casually. But it had forgotten how issues of corruption had fatally wounded earlier governments, notably Rajiv Gandhi's in 1989 because of the Bofors howitzer purchase scandal.

http://daily.bhaskar.com/article/turning-a-blind-eye-to-corruption-a-lesson-congress-forgot-1567997.html

சபரிமலை பிறந்த கதை


கி.பி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் சேர நாட்டின் ஒரு பகுதி சிதறுண்டு செழுமை குன்றியிருந்தது. உள்நாட்டு கலவரக்காரர்கள் பெருகி நலிந்திருந்தது. கரிமலையில் வசித்த உதயன் என்ற கொள்ளையன் சபரிமலைக்கோயிலை தகர்த்து, பூஜாரிகளை கொன்று, ஐம்பொன் ஐயப்பனை களவாடி சென்றான். எனவே, நாட்டை காக்கும் வீரனாக சாஸ்தா அவதாரம் எடுத்தார்.

உதயன் திருவிதாங்கூர் அரசின் அரண்மனை செல்வங்களை கொள்ளையடித்துவிட்டு இளவரசியை கடத்த முயற்சி செய்தான். ஜயந்தன் என்பவன் அவளை காப்பாற்றி மணந்து கொண்டான். அவர்களுக்கு சாஸ்தா மகனாகப் பிறந்தார். "ஐயப்பன்' என்று அவனுக்கு பெயர் சூட்டினர். ஜயந்தன் ஐயப்பனுக்கு யுத்த பயிற்சிகளுடன் அனைத்து கலைகளையும் கற்றுத் தந்தான்.

பந்தள அரண்மனையில் பணியில் சேர்ந்தார் ஐயப்பன். அவனது அறிவும் வீரமும் மன்னனை கவர்ந்தது. எனவே தன் அரசின் முதல் தளபதியாகவும், பின் பந்தள மன்னனாக்கி தன் வாரிசாகவும் உயர்த்தினான். இதை கடுத்தை, மல்லன் என்ற தளபதிகள் எதிர்த்தனர். இவர்களை வென்று அவர்களுக்கு பதவி கொடுத்து தன்னுடனேயே வைத்து கொண்டார் ஐயப்பன். வாபர் என்ற கடல் கொள்ளையனை எதிர்த்து போர் செய்து, தன் நண்பனாக்கி கொண்டார்.

யோகம் மற்றும் ஆன்மிகம் சம்பந்தப்பட்ட பயிற்சிகளை கற்ற ஐயப்பன் மாபெரும் சக்தி பெற்றவராக திகழ்ந்தார். கொச்சியின் தளபதி சிறமூரப்பன் என்பவனை தன் வசப்படுத்தினார். அவனது மகள் "சிறுகூத்தி' என்பவள் ஐயப்பனை மணக்க விருப்பம் கொண்டாள். இதை விரும்பாத ஐயப்பன் அவள் மனதை மாற்றி ஆன்மநெறியில் திருப்பி விட்டார்.

பாண்டியநாட்டில் இருந்து சேரநாட்டில் புகுந்து கொள்ளையடித்தவர்களை பிடிக்க திட்டமிட்டார். இதற்காக, பாண்டிய மன்னர்களிடம் தான் யார் என்பதை காட்டி கொள்ளாமல், சேவனாக பணி ஏற்றார். தன் வீரத்தாலும், அறிவாலும், நேர்மையாலும் பாண்டிய அரசனிடம் நற்பெயர் பெற்றார். ஆனால் பாண்டிய நாட்டு அரசி, இவன் ஒற்றனாக இருப்பான் என தவறாக கருதி, அதை அரசனிடம் கூறாமல், தனக்கு தலைவலி என்றும், அதற்கு புலிப்பால் வேண்டும் என கூறி ஐயப்பனை காட்டிற்கு அனுப்பினாள். தெய்வப்பிறவியான ஐயப்பன் இந்திராதி தேவர்களை புலிகளாக்கி அரண்மனைக்கு அழைத்து வந்தார். அத்துடன் தான் யார் என்பதை மன்னனிடம் கூறி, பாண்டிய நாட்டு சிற்றரசர்களாலோ, கொள்ளையர்களாலோ தன் நாட்டிற்கு எந்த ஆபத்தும் நேரக்கூடாது என உதவியும் கேட்டார். பாண்டிய மன்னனும் மகிழ்ந்து எப்போதும் உதவி செய்ய காத்திருக்கிறேன் என கூறி அனுப்பி வைத்தான்.

பந்தளம் வந்த ஐயப்பன், கரிமலைப்பகுதியில் மறைந்திருந்து தொல்லை கொடுத்து உதயனை ஒடுக்க திட்டமிட்டார்.

தன் படைகளை மூன்று பிரிவுகளாக்கி, அதன் தலைவர்களாக கொச்சுக்கடுத்தை, வாவர், மல்லன் ஆகியோர்களை நியமித்து கொள்ளையர்களை வென்று வர அனுப்பி வைத்தார். அதன்படி அவர்கள் மூவரும் எரிமேலியிலிருந்து ஒன்று கூடி, விரதமிருந்து, களைப்பு தெரியாமல் இருக்க ஆடியும் பாடியும் பெருந்தோட்டில் தங்கி, அழுதாநதியில் குளித்து காவல் தெய்வமான சாஸ்தாவை நினைத்து பூஜை செய்ய வேண்டும். பின் கரிமலை அடைந்து அங்கிருந்து இஞ்சிப்பாறை கோட்டை மற்றும் கொள்ளையர்களின் மறைவிட கோட்டைகளை அழித்து, எதிரிகளை வென்று பெரியானை வட்டம், சிறியானை வட்டம் கடந்து, பம்பை நதிக்கரையில் இறந்த வீரர்களுக்கு இறுதிச்சடங்குகள் செய்ய வேண்டும். அந்த நதியை தீபம் ஏற்றி வழிபாடு செய்ய வேண்டும். அதன்பின் நீலிமலை, அப்பாச்சிமேடு, சபரிபீடம் கடந்து, சரங்குத்தியில் மீதி ஆயுதங்களை சேர்க்க வேண்டும். மீண்டும் ஆயுதம் எடுக்கும் நிலை வரக்கூடாது என வணங்கி, பதினெட்டு தத்துவப்படிகளை கடந்து என்னை காண வர வேண்டும் என கூறினார். இதனை அறிந்த பாண்டிய மன்னன் சாஸ்தாவே தன்னிடம் ஐயப்பன் என்ற பெயரில் சேகவம் புரிந்ததை அறிந்து மகிழ்ந்து அவருக்கு சபரிமலையில் கோயில் கட்டினான்.

- டி.எஸ்.கிருஷ்ணன்

http://www.dinamalar.com/ayaappa_tharisanam/ayyappanmalar.asp

பெண்ணைப் பெற்றவர்களே பெருமாளை தரிசியுங்கள்!

ஜூலை 30,2010,09:38 IST

பெண்ணைப் பெற்று திருமணம் செய்து கொடுக்க முடியாமல் தவிக்கும் பெற்றோர் நாகப்பட்டினம் சவுந்தரராஜப் பெருமாளை தரிசித்து பலனடையலாம்.

தல வரலாறு: உத்தானமகாபாத மகாராஜாவின் மகன் துருவன். பெருமாள் பக்தரான இவர், சிற்றன்னையால் ராஜ்யம் தரப்படாமல் அவமானப்படுத்தப்பட்டார். இதனால், ராஜ்யப் பதவியை விட உயர்ந்த பதவி தனக்கு வேண்டுமென கோரி, சவுந்தர்ய ஆரண்யம் என்னும் காட்டில் பெருமாளை வேண்டி கடும் தவம் செய்தார். சித்திரை மாதம் மகம் நட்சத்திரத்தில் கருடாழ்வார் மீது, பேரழகு பொருந்தியவராக பெருமாள் காட்சி அளித்தார். அவர் துருவன் வேண்டிய வரத்தை அளித்து வானமண்டலத்தில் துருவ நட்சத்திரம் ஆக்கினார். அழகாகத் தோன்றிய பெருமாளுக்கு "சவுந்தரராஜப் பெருமாள் என்று பெயர் சூட்டப்பட்டது.

பெருமாளின் திவ்யதரிசனம் கண்ட துருவன், ""என் வாழ்க்கையில் எப்போதும் உன்னுடைய ஞாபகம், உன்னுடைய சிந்தனையாக இருக்க வரம் வழங்க வேண்டும், இந்த இடத்தில் எனக்கு அனுக்கிரஹம் செய்தது போல், உன்னை நாடி வரும் அனைத்து பக்தர்களுக்கும் இதே இடத்தில் தங்கி அனுக்கிரஹகம் செய்ய வேண்டும்', என்று வேண்டினார். பெருமாளும் அங்கேயே சிலை வடிவில் தங்கினார். பிற்காலத்தில் மன்னர்கள் பெருமாளுக்கு கோயில் எழுப்பினர். புராணச் சிறப்பும், பாடற்சிறப்பும் பெற்ற இந்தக் கோயிலில் நாகர், சோழர், பல்லவர்களைத் தொடர்ந்து தஞ்சையை ஆண்ட நாயக்க மராட்டிய மன்னர்களும் திருப்பணி செய்து விரிவுபடுத்தினர்.

கன்னிகா தான பிரார்த்தனை: சாலீசுக மகாராஜன் என்பவனுக்கு, நாக கன்னிகை என்னும் பெண்ணை, பெருமாளே தந்தையாக இருந்து கன்னிகாதானம் செய்து கொடுத்த தலம் இது. இதனால் பெண்ணைப் பெற்று திருமணம் செய்து கொடுக்க முடியாமல் தவிக்கும் பெற்றோர், இந்தப் பெருமாளையும், சவுந்தரவல்லி தாயாரையும் பிரார்த்தித்து பலனடையலாம். தங்கள் பெண்களை கோயிலுக்கு அழைத்து சென்று பால், தயிர், நெய் அபிஷேகம் செய்து மனமுருகி வணங்கி பிரார்த்தித்தால் பலன் கிடைக்கிறது.

நாகதோஷம் நீங்கும் தலம்: "ஸாரம்' என்றால் பாம்பு. பாம்பாகிய நாகராஜனால் உருவாக்கப்பட்டது இந்தக் கோயில் என்கிறது ஒரு புராணத்தகவல். இங்குள்ள தீர்த்தம் "ஸார புஷ்கரணி' எனப்படுகிறது. ராகு, கேது ஆகிய நாகதோஷம் உள்ளவர்கள், ஸொர தீர்த்தத்தைத் தெளித்துக்கொண்டால், தோஷ நிவர்த்தி கிடைப்பதாக நம்பிக்கையுள்ளது. இங்குள்ள பெருமாள் விஷ்ணு சகஸ்ரநாம மாலையை அணிந்திருக்கிறார். எனவே ஒரு முறை விஷ்ணு சகஸ்ர நாம அர்ச்சனை செய்தால் பத்துமடங்கு பலன் கிடைக்கிறது. மேலும், மார்பில் மகாலட்சுமியையும் தாங்கியுள்ளார்.

கோயில் சிறப்பு: திருமங்கையாழ்வாரால் பாடல் பெற்ற தலம். 108 திவ்யதேசங்களில் 19வது தலம். மூலவர் சவுந்தரராஜப் பெருமாள் நின்ற கோலத்தில் சேவை சாதிக்கிறார். அருகில் சவுந்தரவல்லி தாயார், ஸ்ரீதேவி, பூமிதேவி, சந்தான கண்ணன் உள்ளனர். ரங்கநாதர் சயனநிலையிலும், லட்சுமி நரசிம்மர் அனுக்கிரக நிலையிலும் சேவை சாதிக்கின்றனர். "என் திருவடியை பற்றினால் அனைத்து காரியமும் பூர்த்தியாகும்' என்ற பொருளுடன் கீதை உபதேச மந்திரமான "மாம் ஏகம் சரணம் வ்ரஜ' என்று வாசகம் பக்தர்களின் பார்வையில் தெரியும் வகையில் பெருமாளின் வலது கையில் எழுதப்பட்டுள்ளது. ஆதிசேஷன் பெருமாளைக் குறித்து தவமிருந்து, பெருமாளின் சயனமாகும் தகுதியைப் பெற்றார். அவர் பெருமாளை ஆராதித்ததால், "நாகன் பட்டினம்' என்றாகி காலப்போக்கில் நாகப்பட்டினமாகியது. துவாரபாலகர்களாக காட்சிதரும் ஜெயன், விஜயன் சுதை சிற்பங்கள் மிக அழகானவை.

திருவிழா: ஐப்பசியில் ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள் விழா, வைகுண்ட ஏகாதசி விழா, பங்குனியில் பிரம்மோற்ஸவம், ஆனி உத்திரம் பத்து நாள் திருவிழா, புரட்டாசி சனிக்கிழமைகளில் பெரிய பெருமாள் சிறப்பு அலங்காரங்களோடு சேவை. நவராத்திரி விழா, கார்த்திகையில் திருப்பவித்திர விழா, அனுமன் ஜெயந்தி விழா, ராமநவமி விழாக்கள் நடக்கிறது.

இருப்பிடம்: நாகப்பட்டினம் பழைய பஸ் ஸ்டாண்ட் அருகிலுள்ள தெருவில் கோயில் உள்ளது. புதிய பஸ் ஸ்டாண்டில் இறங்குபவர்கள், பழைய பஸ் ஸ்டாண்ட் செல்ல பஸ் உள்ளது.

திறக்கும் நேரம்: காலை 7.30- பகல் 12 மணி, மாலை 7 - இரவு 9 மணி.
போன்: 94422- 13741, 04365- 221 374.

http://www.dinamalar.com/aanmeegamNews_Detail.asp?news_id=1066

ஜனநாயகம் அழியும் - ஊழல் நாயகம் ஓங்கும்

பழ. நெடுமாறன்

First Published : 17 Nov 2010 04:09:40 AM IST

Last Updated :

1957-ம் ஆண்டு டிசம்பர் 4-ம் தேதியன்று இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் மிகமுக்கியமான ஒரு பிரச்னையை பெரோஸ் காந்தி எழுப்பி, அது குறித்து விவாதம் நடத்த வேண்டும் என வலியுறுத்தினார். பிரதமர் நேருவின் மகளான இந்திராவின் கணவரான பெரோஸ் காந்தி இப்பிரச்னையை எழுப்பியதால் நாடாளுமன்றத்தின் முழு கவனமும் அதன்பால் திரும்பியது.

பெருமுதலாளியான ஹெச்.டி. முந்திராவின் நிறுவனங்களில் ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகம் செய்துள்ள முதலீடு பற்றியதே இப்பிரச்னை ஆகும்.

1957-ம் ஆண்டு டிசம்பர் 16-ம் தேதி நாடாளுமன்றத்தில் இப்பிரச்னை குறித்து ஒன்றரைமணி நேர விவாதம் நடைபெற்றது. விவாதத்தைத் தொடக்கிவைத்துப் பேசிய பெரோஸ் காந்தி, பின்வருமாறு குற்றம்சாட்டினார்.

1957-ம் ஆண்டு ஜூன் 25-ம் தேதி முந்திரா நிறுவனங்களில் ஒரு கோடியே 25 லட்சம் ரூபாய்களும் மற்றும் அதே நிறுவனங்களில் மேலும் ஒரு கோடியே 56 லட்சம் ரூபாய்களும் ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகத்தால் முதலீடு செய்யப்பட்டுள்ளது. நொடித்துப்போன நிதிநிலைமையில் முந்திராவின் நிறுவனங்கள் இருந்தபோது அவரை அதிலிருந்து மீட்பதற்காகவே ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகம் இவ்வளவு பெரும்தொகையை அந்நிறுவனங்களில் முதலீடு செய்திருக்கிறது. தனி ஒரு மனிதரை நிதி நெருக்கடியிலிருந்து காப்பாற்றுவதற்காகவே இந்த வழியை ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகம் கடைப்பிடித்திருக்கிறது. எனவே, இந்தப் பணப்பரிமாற்றம் குறித்து உடனடியாக விசாரணை நடத்த அரசு முன்வர வேண்டும் என அவர் வற்புறுத்தினார்.

இந்தியக் கம்யூனிஸ்டு கட்சித் தலைவர் எஸ்.ஏ. டாங்கே, சோஷலிஸ்ட் கட்சித் தலைவர் அசோக் மேத்தா, பிரபாத்கர், ராம் சுபாத் சிங், மகாவீர் தியாகி உள்பட பலர் இக்குற்றச்சாட்டை வலியுறுத்திப் பேசினார்கள்.

இந்தக் குற்றச்சாட்டுகளுக்குப் பதில் அளித்து டி.டி.கிருஷ்ணமாச்சாரி பேசும்போது பின்வருமாறு குறிப்பிட்டார்.

இந்த அவைக்குப் பதில் கூற வேண்டிய பொறுப்பிலிருந்தோ, கடமையிலிருந்தோ, விலகிச்செல்லவோ, வேறு சில அதிகாரிகள் மீது பழிபோடவோ நான் விரும்பவில்லை. ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகத்தை நிதியமைச்சகம் நிர்வகிக்கவில்லை. அக்கழகத்தின் அன்றாட நடவடிக்கைகளில் நான் தலையிடுவது சரியானதாகவோ அல்லது நடக்கக்கூடியதோ அல்ல. பிற நிறுவனங்களின் பங்குகளை வாங்கும்போது அதற்கென அமைக்கப்பட்ட முதலீட்டுக் குழுவைக் கலந்தாலோசனை செய்துதான் வாங்கப்படுகின்றன.

ஆனாலும் இந்த அவையில் குற்றச்சாட்டுகள் எழுப்பப்பட்டுவிட்டதன் காரணமாக எவ்வித சந்தேகத்துக்கும் இடமளிக்கக்கூடாது. ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகத்தின் உயர் அதிகாரிகள் தவறு செய்திருந்தால் அதுகுறித்து முழுமையாக ஆராயப்பட வேண்டும் என்று கூறி விசாரணைக் கமிஷன் அமைக்க அவர் ஒப்புக்கொண்டார்.

அதற்கிணங்க 1958-ம் ஆண்டு ஜனவரி 17-ம் தேதி நீதிபதி எம்.சி. சக்ளா தலைமையில் விசாரணைக் கமிஷன் அமைக்கப்பட்டது. இவ்வளவுக்கும் அமைச்சராக இருந்த டி.டி.கே., நேருவுக்கு மிக நெருக்கமானவர். குற்றம்சாட்டிய பெரோஸ் காந்தி அவரது சொந்த மருமகன். தனது மாமனார் தலைமையில் இயங்கும் அரசுக்கு இதனால் பெரும் தலைக்குனிவு ஏற்படும் என பெரோஸ் காந்தி நினைத்து அமைதியாக இருக்கவில்லை. ஊழலை யார் செய்தாலும் அம்பலப்படுத்தி அதைச் செய்தவர்களைத் தண்டிக்க வேண்டும் என அவர் உறுதி பூண்டிருந்தார்.

1958-ம் ஆண்டு ஜனவரி 20-ம் தேதியே அதாவது அமைக்கப்பட்ட 3 நாள்களிலேயே சக்ளா கமிஷன் விசாரணையைத் தொடங்கியது. 1958-ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 5-ம் தேதி விசாரணையை முடித்து பிப்ரவரி 10-ம் தேதி சக்ளா கமிஷன் தனது அறிக்கையை அரசிடம் அளித்தது.

முந்திரா பிரச்னை நாடாளுமன்றத்தில் விவாதிக்கப்பட்ட 30 நாள்களில் விசாரணைக் கமிஷன் அமைக்கப்பட்டு அடுத்த 20 நாள்களில் முழுவிசாரணையும் முடித்து அரசிடம் அறிக்கை அளிக்கப்பட்டது.

விசாரணைக் கமிஷனின் அறிக்கையில் சுட்டிக்காட்டப்பட்ட முக்கிய குறிப்புகள்:

முந்திரா நிறுவனம் தன்னுடைய பங்குகளை எப்படியாவது விற்க வேண்டும் என்பதில் காட்டிய ஆர்வத்தைவிட, அதை வாங்கியவர்கள் மிகுந்த அவசரம் காட்டியுள்ளனர்.

சந்தையில் நற்பெயரில்லாத முந்திராவுடன் எத்தகைய முறையான பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளும் செய்துகொள்ளாமல் இந்தப் பங்குகள் வாங்கப்பட்டுள்ளன.

பல்வேறு போலியான பங்கு ஆவணங்கள் குறித்த வழக்குகளில் முந்திரா சம்பந்தப்பட்டுள்ளார் என்பதையும், பல வங்கிகளை மோசடி செய்துள்ளார் என்பதையும் கவனிக்காமல் இந்தப் பணப்பரிமாற்றம் நடந்துள்ளது.

ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகத்தின் முதலீட்டுக் குழுவின் கவனத்துக்கு இந்தப் பிரச்னை கொண்டு செல்லப்படவேயில்லை.

நிதித்துறைச் செயலராக இருந்த ஹெச்.எம். படேல் அறிவுரையின் பேரிலேயே முந்திரா பங்குகள் வாங்கப்பட்டன என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஆனால், இந்த விவரங்களை நிதியமைச்சர் அறியாமல் இருக்க முடியாது. தன் கீழ்பணியாற்றும் அதிகாரிகள் செய்யும் செயல்களுக்கு அமைச்சர் முழுமையான பொறுப்பை ஏற்றுத் தீரவேண்டும். தனது விருப்பத்துக்கும் தான் கூறியதற்கும் மாறாக அதிகாரிகள் நடந்துகொண்டதாக அவர் ஒருபோதும் கூறமுடியாது என விசாரணைக் கமிஷன் அறிக்கையில் குற்றம் சாட்டப்பட்டிருந்தது.

இந்த அறிக்கை அரசிடம் அளிக்கப்பட்ட உடனேயே பிப்ரவரி 5-ம் தேதியன்றே நிதியமைச்சர் டி.டி.கே. தனது பதவியிலிருந்து விலகுவதாக அறிவித்தார். பிரதமருக்கு அவர் அனுப்பிய விலகல் கடிதத்தில் பின்வருமாறு குறிப்பிட்டது முக்கியமானதாகும்.

நிதித்துறைச் செயலர் மேற்கொண்ட நடவடிக்கைக்கு அமைச்சர் என்ற முறையில் நான் பொறுப்பாளி என்பது சரியானதாகும். ஏனென்றால் நான் பிரதமருக்கும் நாடாளுமன்றத்துக்கும் பதில்கூற வேண்டிய பொறுப்பில் உள்ளவன். இதன் காரணமாக என்னை உடனடியாக விடுவிக்கும்படி வேண்டிக்கொள்கிறேன் என்று குறிப்பிட்டிருந்தார்.

அதே நாளில் பிரதமர் நேரு டி.டி.கே.க்கு எழுதிய கடிதத்தில் பின்வருமாறு குறிப்பிட்டார்.

இந்தப் பிரச்னைக்கு யார் பொறுப்பாளியாக இருந்தாலும் நமது நாடாளுமன்ற மரபின் அடிப்படையில் அமைச்சர்தான் முழுப்பொறுப்பையும் ஏற்கவேண்டும் என நீங்கள் குறிப்பிட்டிருப்பது மிகச்சரியானது. மற்றவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி அமைச்சர் எதுவும் அறிந்திருக்காவிட்டாலும், மற்றவர்களின் நடவடிக்கைகளுக்கு நேரடிப் பொறுப்பாளியாக இல்லாவிட்டாலும் அதற்கான பொறுப்பை அவர் ஏற்றுத்தீர வேண்டிய நிலை உள்ளது. நாம் மிகமுக்கியமானதாகவும் அடிப்படையானதாகவும் நல்ல மரபுகளைப் பின்பற்றியே தீரவேண்டும். இந்தப் பிரச்னையில் உங்களுடைய பங்கு என்பது மிகமிகச் சிறியது என்பதில் எனக்கு எள்ளவும் ஐயமில்லை என்று எழுதிவிட்டு அவருடைய பதவி விலகலை ஏற்கும்படி குடியரசுத் தலைவருக்குப் பரிந்துரை செய்தார்.

உன்னதமான ஜனநாயக மரபுகளை நிலைநாட்டுவதில் பிரதமராக இருந்த நேருவும் நிதியமைச்சராக இருந்த டி.டி.கே.யும் உறுதியாக இருந்தார்கள் என்பதை இந்த நிகழ்ச்சி எடுத்துக்காட்டுகிறது. ஆனால், 53 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இன்றைய இந்தியாவில் நடைபெறுவதைப் பார்த்தால் அதிர்ச்சிதான் ஏற்படுகிறது. தாங்கள் நிலைநாட்டிய உன்னதமான மரபுகள் துச்சமாக மதிக்கப்படுவதைக் காண நல்லவேளையாக அந்தத் தலைவர்கள் இப்போது உயிருடன் இல்லை.

இந்தியாவில் நடைபெற்ற ஊழல்களில் அலைக்கற்றை ஊழல்தான் மிகமிகப்பெரிய ஊழலாகும். மத்திய அரசின் ஓராண்டுக்கான நிதி வருவாயில் மூன்றில் ஒருபங்குக்கு இது சமமானதாகும். பிரதமரின் அலுவலகம், சட்ட அமைச்சகம் ஆகியவை தெரிவித்த ஆலோசனைகளைப் புறக்கணித்துவிட்டு, அமைச்சர் ஆ. ராசா தொலைத்தொடர்புத் துறையில் அனுபவம் இல்லாத புதிய நிறுவனங்களுக்கு அனுமதி வழங்கினார் என்பது குற்றச்சாட்டாகும். இந்த அலைக்கற்றைகளை அளிப்பதில் ஏலமுறையைப் பின்பற்றாமல் முதலில் வருபவர்களுக்கு முதலிடம் என்ற முறையைப் பின்பற்றி 122 நிறுவனங்களுக்கு மொத்தம் 9,013 கோடி ரூபாய்களுக்கு இதற்கான அனுமதிகளை வழங்கினார். இவ்வாறு அனுமதிபெற்ற பல நிறுவனங்கள் மனை வணிகத்தில் ஈடுபட்டிருப்பவை. அலைவரிசை ஒதுக்கீட்டை மிக மலிவான தொகைக்குப் பெற்ற இந்த நிறுவனங்கள், அடுத்த ஒரு சில மாதங்களுக்குள்ளாக அனுபவம் வாய்ந்த தொலைத்தொடர்பு நிறுவனங்களுக்கு அவற்றைப் பலமடங்கு அதிக விலையில் விற்று பலஆயிரம் கோடி அளவுக்கு ஆதாயம் பெற்றன என்பது குற்றச்சாட்டாகும். இதனால் அரசுக்கு வரவேண்டிய ஒரு லட்சத்து 76 ஆயிரம் கோடி ரூபாய் அளவுக்கு இழப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாக தலைமைக் கணக்குத் தணிக்கை அதிகாரியின் அறிக்கையில் குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளது.

இப்பிரச்னை குறித்து உச்ச நீதிமன்றம் சி.பி.ஐ.யை விசாரிக்குமாறு ஆணை பிறப்பித்தது. ஓராண்டு கழித்த பிறகும்கூட எந்த உண்மையும் வெளிவரவில்லை. இதுகுறித்து உச்ச நீதிமன்றம் பகிரங்கமாக இந்த விசாரணையில் இதுவரை சி.பி.ஐ. ஒன்றுமே செய்யவில்லை. விஷயம் மிகக்கடுமையானது. குற்றச்சாட்டுக்கு ஆளான அமைச்சரோ இன்றைக்கும் பதவியில் இருந்து கொண்டிருக்கிறார். இதுதான் அரசாங்கம் செயல்படும் அழகா ஓராண்டு காலமாக நீங்கள் எதுவும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லையென்றால் உங்களைத் தடுப்பது யார் என மிகக்கடுமையாகச் சாடி நவம்பர் 15-ம் தேதியன்று விரிவான விசாரணை நடத்தப்போவதாக எச்சரித்தது.

இவ்வளவும் அப்பட்டமாக வெளியான பிறகும் அமைச்சர் ராசா தானாக முன்வந்து பதவி விலகவில்லை. பிரதமர் மன்மோகன் சிங்கும் விசாரணை முடியும்வரை பதவியிலிருந்து விலகியிருக்கும்படி அவருக்கு ஆணையிடவில்லை. நாடாளுமன்றத்தில் எதிர்க்கட்சிகள் இந்தக்குற்றச்சாட்டை எழுப்பியவுடனே பிரதமரே முன்வந்து நாடாளுமன்ற அனைத்துக் கட்சிக்குழுவை அமைத்து விசாரணைக்கு ஆணையிட்டிருப்பாரேயானால் உச்ச நீதிமன்றம் தலையிட்டு அரசின் நடவடிக்கைகளை விமர்சனம் செய்யவேண்டிய அவசியமே இருந்திருக்காது.

இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற பிறகு மிகப்பெரிய ஊழல் நடப்பதற்கும் அதை மறைப்பதற்கும் காரணமானவர்களை மூடிமறைக்கத் ணைநின்ற பிரதமர் என்ற பழிச்சொல்லுக்கு ஆளானபோதிலும் மன்மோகன் சிங்கைச் செயல்படவிடாமல் தடுத்த பெருந்தலை எது?

ராசா சார்ந்திருக்கிற தி.மு.க.வின் தலைவரான முதல்வர் மு. கருணாநிதி, ராசா ஒரு தலித்; எனவேதான் அனைவரும் அவர் மீது பாய்கிறார்கள் என ஜாதிச் சாயத்தைப் பூசி ஊழலை மறைக்க முயன்றார். முந்திரா ஊழலைவிட ஒரு லட்சம் கோடி மடங்கு அதிகமாகச் செய்யப்பட்ட "ஸ்பெக்ட்ரம்' ஊழலில் உண்மையைக் கண்டுபிடிக்க ஓராண்டு காலமாக சி.பி.ஐ.யால் முடியவில்லை என்பதை யாரும் நம்புவதற்குத் தயாராக இல்லை. இந்த ஊழலிருந்து அமைச்சர் ராசாவைக் காப்பாற்ற முயன்ற பெரும் தலைகள் எவை எவை?

இந்தத் தலைகள் இந்த ஊழலால் நிச்சயமாக ஆதாயம் அடைந்த தலைகளாகத்தான் இருக்க முடியும். எனவே இந்த ஊழலுக்குப் பின்னணியில் உள்ள அந்தத் தலைகளையும் அம்பலப்படுத்தி குற்றவாளிக் கூண்டில் நிறுத்தவேண்டிய கடமை நாடாளுமன்றத்துக்கு உண்டு. எதிர்க்கட்சிகள் ஒன்றுபட்டு நாடாளுமன்றத்தை முடக்காமல் இருந்தால் பதவி விலகுமாறு ராசாவை பிரதமர் கோரியிருக்க மாட்டார்.

தான் தவறு செய்யாமல் இருந்தும் தனக்குக் கீழிருந்த அதிகாரிகள் செய்த தவறுக்குப் பொறுப்பேற்றுக்கொண்டு சக்ளா கமிஷனின் அறிக்கை அரசிடம் அளிக்கப்பட்ட உடனேயே பதவி விலகினார் டி.டி.கே. ஆனால் இன்று தலைமைக் கணக்குத் தணிக்கை அதிகாரி குற்றம் சாட்டிய பிறகும், உச்ச நீதிமன்றம் பகிரங்கமாகக் கண்டித்த பின்னாலும் பதவி விலக மறுத்தார் அமைச்சர் ராசா. பிரதமருக்குத் தெரியாமல் தான் எதுவும் செய்யவில்லை எனக் கூறினார். அப்போதும் பிரதமர் ஊமைச்சாமியாராகக் காட்சி தந்தார். சி.பி.ஐ. தடுமாறுகிறது. அதற்குக் காரணம் ராசாவுக்குப் பின்னணியில் உள்ள பலம் வாய்ந்த ஊழல் சக்திகளே என்பது வெள்ளிடைமலை.

நாடாளுமன்றக் கூட்டுக்குழு அமைக்கப்பட்டு முழுமையான விசாரணை நடத்தி, இந்த மாபெரும் ஊழலுக்குக் காரணமானவர்களையும், பினாமி பெயர்களில் மறைந்திருந்து கூட்டுக்கொள்ளை நடத்திய அனைவரையும் கண்டறிந்து குற்றவாளிக்கூண்டில் நிறுத்தவும், சூறையாடப்பட்ட மக்கள் பணத்தை மீட்கவும் வழி வகை செய்யப்பட வேண்டும். ராசாவின் பதவி விலகல் ஆரம்பமே தவிர முடிவல்ல. குற்றவாளிகள் கண்டறியப்பட்டுத் தண்டிக்கப்பட வேண்டும். இல்லையேல் ஜனநாயகம் அழிந்து ஊழல் நாயகத்தின் கை மேலோங்கும்.

Source: http://dinamani.com/

நிதீஷின் வெற்றியும் லாலுவின் வீழ்ச்சியும்!


நீரஜா சௌத்ரி
First Published : 26 Nov 2010 03:23:34 AM IST

Last Updated :

பிகார் மாநில சட்டப்பேரவைத் தேர்தலில் முதல்வர் நிதீஷ் குமார் தலைமையிலான தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணி அமோக வெற்றி பெற்றுள்ளது. மொத்தம் உள்ள 243 சட்டப்பேரவைத் தொகுதிகளில் நிதீஷ் குமாரின் ஐக்கிய ஜனதா தளம் கட்சி 115 இடங்களைக் கைப்பற்றியுள்ளது. அதனுடன் கூட்டணி அமைத்துள்ள பா.ஜ.க. 91 இடங்களில் வென்றுள்ளது. லாலு பிரசாத் தலைமையிலான ராஷ்ட்ரீய ஜனதா தளம் கட்சி இந்தத் தேர்தலில் படுதோல்வி அடைந்துள்ளது. அக்கட்சி 22 இடங்களில் மட்டுமே

வென்றுள்ளது. அதன் கூட்டணிக் கட்சியான லோக ஜனசக்தி 3 இடங்களையும், தனித்துப் போட்டியிட்ட காங்கிரஸ் 4 இடங்களையுமே பெற முடிந்துள்ளது.

பிகார் சட்டப்பேரவைத் தேர்தலில் முதல்வர் நிதீஷ் குமார் அதிக இடங்களில் வென்று மீண்டும் ஆட்சியமைப்பது உறுதி என்று தேர்தல் கருத்துக் கணிப்புகள் வெளியிடப்பட்டன. அரசியல் நோக்கர்களும் நிதீஷ் குமார்தான் மீண்டும் முதல்வராவார் என்று கருத்துக் கூறியிருந்தனர். தேர்தல் முடிவுகளும் அப்படியே அமைந்துள்ளன. ஒருவகையில் பார்த்தால் இந்தத் தேர்தல் முக்கியத்துவம்
வாய்ந்ததாகக் கருதப்பட்டது. ஏனெனில், தேர்தலில் முக்கியப் போட்டி நிதீஷ் குமார், லாலு பிரசாத் இடையேதான் என்றுகூடச் சொல்லலாம்.

தேர்தலில் வெற்றி யாருக்கு? பெரும்பான்மை கிடைக்குமா? என்ற எதிர்பார்ப்பு பலரிடமும் இருந்ததால் பிகார் சட்டப்பேரவைத் தேர்தல் அதிமுக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக எல்லோராலும் கருதப்பட்டது. நல்லாட்சி நடத்திய முதல்வர் நிதீஷ் குமார், தனது ஆட்சியில் நிறைவேற்றப்பட்ட பல்வேறு வளர்ச்சித் திட்டங்களை முன்வைத்துத் தேர்தல் பிரசாரத்தில் ஈடுபட்டார். பிகாரில் சட்டம், ஒழுங்கு சரியில்லை. மாநிலத்தின் வளர்ச்சியில் முதல்வர் நிதீஷ் குமார் போதிய கவனம் செலுத்தவில்லை என்பது உள்ளிட்ட பல்வேறு காரணங்களைக் கூறி லாலு பிரசாத்தின் ராஷ்ட்ரீய ஜனதாதளம் கட்சியினர் தேர்தல் பிரசாரத்தில் இறங்கினர்.

மொத்தத்தில் இந்தத் தேர்தல் பிரசாரம் மாநிலத்தின் வளர்ச்சி பற்றியே இருந்தது. நிதீஷ் குமார் வெற்றிபெற்றால் மக்கள் ஆதரவு அவருக்கு உள்ளது என்று கருதலாம். லாலு கட்சி வெற்றிபெற்றால் வளர்ச்சிப் பணிகளில் நிதீஷ் போதிய கவனம் செலுத்தவில்லை என்று கொள்ளலாம் என்ற கருத்து பரவலாக இருந்தது. ஆனால், தேர்தல் வெற்றி மூலம் மக்கள் என் பக்கம்தான் என்பதை நிதீஷ் குமார்
நிரூபித்துள்ளார். இதை அவரது சாதனை என்றுகூடச் சொல்லலாம்.

தேர்தலில் லாலுவை வீழ்த்தி மீண்டும் ஆட்சியைப் பிடிப்பது என்பது நிதீஷ் குமாருக்கு மிகப் பெரிய சவாலாக இருந்தது. பிகார் மாநிலத்தில் வளர்ச்சித் திட்டங்களைச் செயல்படுத்துவது என்பது அவ்வளவு எளிதான காரியமல்ல; நிதீஷ் குமார் எந்த அளவுக்கு வளர்ச்சித் திட்டங்களைச் செயல்படுத்தியுள்ளார் என்று பார்ப்பதைவிட, மாநிலத்தின் வளர்ச்சியில் அவர் உண்மையாகவே
அக்கறை செலுத்தி வருகிறார் என்கிற எண்ணம் மக்கள் மனதில் ஏற்பட்டுள்ளது. அதுதான் அவரது வெற்றிக்கு முக்கியக் காரணம்.

நான் ஆட்சிக்கு வந்தால் பல்வேறு புதுமைகளைச் செய்வேன் என்று கூறி லாலு பிரசாத் தீவிர பிரசாரத்தில் ஈடுபட்டார். ஒருவேளை அவர் ஆட்சிக்கு வந்திருந்தால்கூட நிதீஷ் குமாரைப் பின்பற்றி வளர்ச்சிப் பணிகளைத் தொடருவதைத் தவிர, அவருக்கு வேறு வழி இருந்திருக்காது. இது லாலுவுக்கே நன்றாகத் தெரியும். ஆனாலும், மக்களைத் திருப்திப்படுத்த வேண்டும் என்ற விதத்திலேயே அவரது பிரசாரம் இருந்தது.

நிதீஷ் குமார் தேர்தல் வெற்றி மூலம் ஜாதி அரசியலுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கப்பட்டுவிட்டது என்று பலரும் கூறி வருகின்றனர். இதை முழுமையாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. ஏனெனில், பிகார் மாநிலத்தில் ஜாதி அரசியல் இன்னும் நீடிக்கிறது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். நிதீஷ் குமார், லாலு பிரசாத் இருவருமே ஜாதி அரசியல் கணக்குப் போட்டுத்தான் தேர்தல் களத்தில் இறங்கினர். நிதீஷ் குமார் ஜாதி அரசியலில் நேரடியாக இறங்காமல், கடந்த 5 ஆண்டுகளில் என்னென்ன வளர்ச்சித் திட்டங்கள் செயல்படுத்தப்பட்டன? இதன் மூலம் யார், யார் பயனடைந்தனர் என்ற ரீதியில் பிரசாரத்தில் ஈடுபட்டார். அது அவருக்குக் கைகொடுத்தது. ஒரு காலத்தில் ஏழைகளின் காவலனாகவும், சமூகநீதியை நிலைநாட்டுபவராகவும் லாலு பிரசாத் மக்களால் கருதப்பட்டார். ஆனால், தனது ஆட்சியில் குடும்பத்தினர் பயனடைய வழிவகுத்ததும், யாதவ சமூகத்தினரின் நலனில் மட்டுமே அக்கறை செலுத்தி வந்ததும் அவருக்கு வீழ்ச்சியை ஏற்படுத்தியது.

நிதீஷ் குமார், தனது ஆட்சியில் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினரின் முன்னேற்றத்தில் கவனம் செலுத்தினார். அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்தளித்தார். எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக நல்லாட்சியின் பலன் அனைவரையும் சென்றடைகிறதா என்பதை உறுதி செய்தார்.

பிகாரில் நிதீஷ் குமார் தலைமையில் ஐக்கிய ஜனதா தளம் கட்சியும், பா.ஜ.க.வும் கூட்டணி அமைத்திருந்ததால் உயர்ஜாதி வகுப்பினரின் ஆதரவு அவர்களுக்கு இருந்தது. எனினும், உழுபவனுக்கே நிலம் சொந்தம் என்பது தொடர்பான சட்டத்தை நிறைவேற்ற நிதீஷ் முற்பட்டதால் உயர்ஜாதி வகுப்பினரில் சிலர் அவரிடம் கோபம் கொண்டிருந்தனர்.

இதன் எதிரொலியாக அங்கு அண்மையில் நடைபெற்ற இடைத்தேர்தலில் நிதீஷ் கட்சி தோல்வியடைய நேர்ந்தது. இருந்தபோதிலும் தேர்தல் நெருங்கியதாலும், லாலு தன்னை முதல்வர் வேட்பாளராகச் சித்திரித்து களத்தில் இறங்கியதை அடுத்தும் அவர்கள் மீண்டும் தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணியின் கரத்தை வலுப்படுத்துவதில் கவனம் செலுத்தத் தொடங்கினர். இந்தத் தேர்தலில் கூட்டணி அமைக்க வாய்ப்பிருந்தும் அதைச் சரிவர காங்கிரஸ் பயன்படுத்திக் கொள்ளாமல் தனித்துப் போட்டியிட்டதால் படுதோல்வியைத் தழுவ நேர்ந்தது.

தேர்தல் சமயத்தில் சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டபோது யாதவ வகுப்பினர் (மொத்த மக்கள்தொகையில் 16 சதவிகிதம்) லாலு பிரசாத்தின் பக்கம் இருந்ததைக் காணமுடிந்தது.

கடந்த 5 ஆண்டுகளாக ராஷ்ட்ரீய ஜனதா தளம் ஆட்சியில் இல்லாமல் இருந்ததால் மீண்டும் லாலுவை ஆட்சியில் அமர்த்திவிட வேண்டும் என்ற துடிப்பில் இருந்தனர்.

மேலும், நிதீஷ் ஆட்சியில் தங்கள் செல்வாக்கைப் பயன்படுத்த முடியாத நிலை இருந்ததால், தாங்கள் ஆளுங்கட்சியினரால் புறக்கணிக்கப்பட்டதாகக் கூறி பிரசாரம் செய்து வந்தனர். ஆனால், அவை எடுபடவில்லை என்பது வேறு விஷயம். முஸ்லிம்களில் ஒரு பகுதியினரும் லாலு கட்சியையும், பாஸ்வானின் லோக ஜனசக்தியையும் ஆதரித்து வந்தனர்.

எனினும் இந்தத் தேர்தலில் ஜாதி அரசியலை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு பலரும், குறிப்பாக இளைஞர்கள் நிதீஷ் குமாருக்கு ஆதரவாக வாக்களித்துள்ளனர் என்பதைக் குறிப்பிட்டுத்தான் ஆக வேண்டும். லாலு ஆட்சியில் வளர்ச்சிப் பணிகளில் கவனம் செலுத்தப்படவில்லை. சாலைகள் மிக மோசமாக இருந்தன. இரவு நேரத்தில் பயணம் என்பது பாதுகாப்பானதல்ல என்ற எண்ணம் எங்களிடம் இருந்தது. ஆனால், நிதீஷ் குமார் ஆட்சியில் மக்கள் நலத் திட்டங்கள் சிறப்பாகச் செயல்படுத்தப்பட்டுள்ளன. எங்களால் பயமின்றி எங்கும் சென்றுவர முடிகிறது. எனது வாக்கு நிதீஷ் கட்சிக்குத்தான் என்று நான் பயணம் செய்த டாக்ஸியின் டிரைவர் குறிப்பிட்டிருந்தார். அவரது கருத்து
உண்மை என்பதை தேர்தல் முடிவு வெளிப்படுத்துகிறது.

வழக்கமாகத் தேர்தல் அச்சுறுத்தல் காரணமாகப் பெண்கள் அதிக அளவில் வாக்களிக்க வரமாட்டார்கள். ஆனால், இந்தத் தேர்தலில் பெண்கள் அதிக அளவில் வாக்களித்துள்ளனர். அதாவது, கடந்த 2005 தேர்தலைவிட கூடுதலாக 10 சதவிகித பெண்கள் வாக்களித்துள்ளனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

உள்ளாட்சித் தேர்தலில் மகளிருக்கு 50 சதவிகித இடஒதுக்கீட்டை அமல்படுத்தியதன் மூலம் மகளிரின் நம்பிக்கையை நிதீஷ் பெற்றுவிட்டார். அதனாலேயே பெரும்பாலான பெண்கள், வீட்டு வேலையைப் புறக்கணித்துவிட்டு தேர்தல் தினத்தில் வாக்களிக்க வந்திருந்தனர். இவர்களில் பெரும்பாலானவர்களின் வாக்குகள் நிதீஷ் குமாரின் ஐக்கிய ஜனதாதளம் கட்சிக்குக் கிடைத்திருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

முஸ்லிம்களில் பெரும்பாலானோரும் நிதீஷ் குமாருக்கு ஆதரவாக வாக்களித்துள்ளனர். இவர்களின் எண்ணிக்கையை சதவிகிதத்தில் கூறுவது கடினம் என்றாலும் அதுதான் உண்மை. மாநிலத்தில் சட்டம், ஒழுங்கு சீராக இருந்தது, சாலைகள் சீரமைப்பு, புதிய சாலைகளை
நிர்மாணித்தல், பள்ளிகளில் போதிய ஆசிரியர்கள் நியமனம், முஸ்லிம் பெண்களுக்கு கல்வி உதவித்தொகை என பல்வேறு திட்டங்களை நிதீஷ் குமார் செயல்படுத்தியதால் முஸ்லிம்களில் பலர், குறிப்பாக இளைஞர்கள் ஐக்கிய ஜனதா தளம், பா.ஜ.க. கூட்டணிக்கு ஆதரவாக வாக்களித்துள்ளனர்.

எங்களைப் புண்படுத்தும் விதத்தில் பா.ஜ.க.வினர் நடந்துகொள்ளவில்லை. எங்கள் சமூகத்தினருக்கு நிதீஷ் செய்த உதவித் திட்டங்களையும் அவர்கள் தடுக்கவில்லை. எனவே, அவர்களையும் நாங்கள் ஆதரித்தோம் என்று முஸ்லிம்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.

நிதீஷ் குமாரின் வெற்றிக்குப் பின்னணியில் அவரது வளர்ச்சித் திட்டங்கள், பெண்கள், முஸ்லிம்களின் ஆதரவு என பல காரணங்கள் உள்ளன. பிகார் சட்டப்பேரவைத் தேர்தல் எதிர்கால இந்திய அரசியலுக்கு ஒரு பாடமாக அமைந்துள்ளது என்று சொன்னால் அது மிகையாகாது.

Source: www.dinamani.com

நிதிஷ் குமார் - ஓர் எளிய அறிமுகம்


nithish-2

பீகாரின் பக்தியார்புரில், கவிராஜ் ராம்லக்கன் சிங் - பரமேஸ்வரி தேவிக்கு, 1951, மார்ச் 1-இல் பிறந்தவர் நிதிஷ் குமார். இவரது தந்தை விடுதலைப் போராட்ட வீரர்; நவீன பீகார் உருவாக்கத்தில் பெரும் பங்கு வகித்த அனுக்ரக நாராயண் சின்ஹா என்ற காந்தீயவாதியின் அணுக்கத் தொண்டராகத் திகழ்ந்தவர் ராம்லக்கன் சிங். ஆரம்பத்திலிருந்தே காந்தீயக் கொள்கையால் ஈர்க்கப்பட்ட நிதிஷ், மதுவையும் புகைபிடித்தலையும் தொடாதவர். எலக்ட்ரிகல் எஞ்சினியரிங் படிப்பில் பட்டம் பெற்ற நிதிஷ், மாணவப் பருவத்திலேயே அரசியலில் ஈடுபாடு கொண்டார். சோஷலிசக் கொள்கையுடன் அரசியல் நடத்திவந்த ராம் மனோகர் லோகியா, கர்ப்பூரி தாகூர் ஆகியோரை தனது அரசியல் குருவாகக் கொண்டார்.

இந்திரா காந்தி கொண்டுவந்த நெருக்கடிநிலையை எதிர்த்து ஜெயபிரகாஷ் நாராயண் நடத்திய போராட்டத்தில் (1974 - 1977) நிதிஷ் பங்கேற்றார். அவரது இளமைத் துடிப்பு, அரசியலில் அவரைப் பிரபலப்படுத்தியது. 1980-இல் நடந்த தேர்தலில் போட்டியிட்டுத் தோற்ற அவர், அதனால் நிலைகுலையவில்லை. அவரது அரசியல் பயணம் எதிர்பார்ப்பின்றித் தொடர்ந்தது. அந்தக் காலகட்டத்தில் லாலு பிரசாத் யாதவ், ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ், சரத் யாதவ் ஆகியோருடன் அவருக்கு நெருக்கம் ஏற்பட்டது. 1985-இல் முதன்முறையாக, சுயேச்சையாகப் போட்டியிட்டு பீகார் சட்டசபை உறுப்பினர் ஆனார். 1987-இல் லோக்தளத்தின் இளைஞர் பிரிவு தலைவரானார்.

1989-இல் ராஜீவின் போஃபர்ஸ் ஊழலை எதிர்த்துப் போர்க்கொடி தூக்கிய வி.பி.சிங்கின் தலைமையில் ஜனதாதளம் உதயமானது. அதில் லோக்தளம் இணைந்தது. அப்போது பீகார் ஜனதாதளத்தின் பொதுச்செயலாளர் ஆனார் நிதிஷ். அந்த ஆண்டு நடந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் வென்ற அவர், வி.பி.சிங் அமைச்சரவையில் விவசாயத் துறை இணை அமைச்சர் ஆனார். அடுத்து வந்த அனைத்து நாடாளுமன்றத் தேர்தல்களிலும் 2004 வரை அவர் உறுப்பினராகத் தேர்வானார்.

ஆட்சிகள் மாறிய சூழலில், ஜனதா தளத்தின் முன்னணித் தலைவராக உயர்ந்த அவர், பீகாரில் லாலுவின் மோசமான ஆட்சிக்கு எதிராகக் குரல் எழுப்பி, ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ், சரத் யாதவ் ஆகியோருடன் சமதா என்ற கட்சியாகப் பிரிந்தார். சமதா கட்சி வாஜ்பாய் தலைமையிலான தே.ஜ.கூட்டணியில் இடம் பெற்றது. வாஜ்பாய் அமைச்சரவையில் நிதிஷ் ரயில்வே, தரைவழிப் போக்குவரத்து, விவசாயத் துறைகளில் அமைச்சராகப் பணியாற்றினார். 1999-இல் நடந்த ரயில் விபத்திற்குப் பொறுப்பேற்று தனது ரயில்வே அமைச்சர் பதவியை ராஜினாமா செய்தவர் நிதிஷ். பிறகு சமதா உள்ளிட்ட ஜனதாக் கிளைகள் இணைத்து ஐக்கிய ஜனதாதளம் உருவானபோது அதன் நாடாளுமன்றத் தலைவரானர் நிதிஷ்.

2001-இல் நடந்த பீகார் தேர்தலில் எந்தக் கட்சிக்கும் அறுதிப் பெரும்பான்மை கிடைக்காத நிலை ஏற்பட்டபோது பிரதமர் வாஜ்பாய் அறிவுரைப்படி முதல்வராகப் பொறுப்பேற்றார். ஆனால், பெரும்பான்மையை நிரூபிக்க முடியாமல், ஒருவார காலத்தில் பதவி விலகினார். பிறகு பீகாரில் லாலுவின் ஆட்சியை அகற்ற, தீவிர அரசியலில் ஈடுபட்டார்.

2005-இல் நடந்த தேர்தலில் 143 தொகுதிகளில் வென்று தே.ஜ.கூட்டணி சார்பில் ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய நிதிஷ், பீகாரில் சீர்குலைந்திருந்த ஆட்சி நிர்வாகத்தைச் செம்மைப்படுத்தி, வளர்ச்சியை நோக்கி மாநிலத்தை அழைத்துச் சென்றார். அதன் விளைவாக 2010 சட்டசபைத் தேர்தலில் மாபெரும் வெற்றி பெற்று, மீண்டும் மூன்றாவது முறையாக பீகார் முதல்வர் ஆகியிருக்கிறார்.

இவரது மனைவி மஞ்சு குமாரி சின்ஹா, பள்ளி ஆசிரியை. இவர் அண்மையில் (2007) இறந்தார். இவரது மகன் நிஷாந்த், பொறியியல் பட்டதாரி. அரசியலில் குடும்ப உறுப்பினர்கள் நுழைவதை நிதிஷ் ஊக்குவிக்கவில்லை. ஆறு முறை நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகவும், மூன்று முறை சட்ட மன்ற உறுப்பினராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ள நிதிஷ் மிக எளிமையானவர்; யாரும் இவரைச் சிரமமின்றி அணுக முடியும்.

அரசியல் என்பது பிழைக்கும் வழியல்ல; மக்களுக்கு சேவை செய்வதற்கான மார்க்கம் என்று நம்பும் இயல்பான அரசியல்வாதி நிதிஷ் குமார்.

http://www.tamilhindu.com/2010/11/good-roads-take-nitish-kumar-home/

நடந்துள்ள நல்ல நிகழ்வுகள்

nitish-addressing-for-poor-and-non-educated-women

பீகார் சட்டசபைக்கு ஆறுகட்டமாக தேர்தல் நடந்தது. அக். 31-இல் துவங்கிய தேர்தல் நவ.20-இல் முடிவுற்றது. மாவோயிஸ்ட்களின் அச்சுறுத்தலையும் மீறி, நக்சல் ஆதிக்கம் மிகுந்த மாவட்டங்களிலும் கூட மக்கள் அச்சமின்றி ஆர்வத்துடம் வாக்குச்சாவடி வந்து வாக்களித்துள்ளனர்.

இதில் மிகவும் முக்கியமான அம்சம், தேர்தலில் பெண்களின் உற்சாகமான பங்கேற்பு. பெண்களில் பெரும்பகுதியினர் நிதிஷுக்கே வாக்களித்துள்ளனர். மகளிர்நலத் திட்டங்களில் நிதிஷ் காட்டிய அக்கறைக்குக் கிடைத்த பரிசு இது. இத்தேர்தலில்தான், 33 பெண்கள் சட்டமன்ற உறுப்பினர்களாகத் தேர்வு செய்யப்பட்டுள்ளனர்!

இத்தேர்தலில் லாலு குடும்பத்தினர் எவருமே வெற்றி பெறவில்லை. அரசியலையே குடும்பச் சொத்தாக்கிய லாலுவுக்கு மக்கள் கொடுத்துள்ள அடி இது. லாலுவின் மனைவியும் முன்னாள் பினாமி முதல்வருமான ராப்ரி தேவி, தான் போட்டியிட்ட இரு தொகுதிகளிலும் தோற்றார். லாலுவின் மைத்துனர் சாது யாதவ் காங்கிரஸ் சார்பில் போட்டியிட்டுத் தோற்றார்.

தலித் மக்களைப் பகடையாக்கி அரசியல் நடத்திய ராம்விலாஸ் பாஸ்வானின் சகோதரர்கள் இருவரும் லோக்ஜனசக்தி சார்பில் போட்டியிட்டு மண்ணைக் கவ்வினர். சிறையில் இருந்தபடி அரசியல் நடத்திவந்த பப்பு யாதவ் இத்தேர்தலில் தோற்கடிக்கப்பட்டுள்ளார். மற்றொரு சிறைத் தண்டனைக் குற்றவாளி ஆனந்தின் மனைவி லவ்லி ஆனந்தும் தோல்வியுற்றார்.

a kid offers a cap to nitish after namaaz

2005 தேர்தலின்போது தே.ஜ.கூட்டணிக்குக் கிடைத்த வாக்குகள் பெரும்பாலும் லாலுவுக்கு எதிரான வாக்குகள். இம்முறையோ, நிதிஷ் அரசு மீதான நம்பிக்கையைப் பிரதிபலிக்கும் வகையில் வாக்குகள் கிடைத்துள்ளன. இது ஆக்கப்பூர்வமான விஷயம். 2005-இல் மொத்த வாக்குகளில் 38 சதவிகிதம் பெற்ற தே.ஜ.கூட்டணி, 2010-இல் 40 சதவிகித வாக்குகளைப் பெற்றுள்ளது. லாலு, காங்கிரசுக்கு ஆதரவாக இருப்பார்கள் என்று நம்பப்பட்ட யாதவர்களும் முஸ்லிம்களும் கூட, நல்லாட்சி என்ற அடிப்படையில் மத, ஜாதி எல்லைகளைத் தாண்டி வாக்களிதுள்ளதும் இத்தேர்தல் கூறும் பாடம்.

இனிமேலும், முஸ்லிம் வாக்குகள் போய்விடுமே என்று பயந்து அரசியல் நடத்த வேண்டிய துர்பாக்கிய நிலையை பீகார் தேர்தல் முடிவு போக்கியுள்ளது என்றால் தவறில்லை.

நல்லாட்சி நடத்தினால், இஸ்லாமியர்களும் மதத்தைத் தாண்டி சிந்தித்துச் செயல்படுவார்கள் என்பதை ஏற்கனவே குஜராத்தில் மோடியின் வெற்றி நிரூபித்தது; பீகாரில் நிதிஷின் வெற்றி உறுதிப்படுத்தியுள்ளது.

http://www.tamilhindu.com/2010/11/good-roads-take-nitish-kumar-home/

ஊடகங்களின் லாலு மனப்பான்மை

nitish_lallu

பீகார் தேர்தல் முடிவுகளை வெளியிட்டபோது தங்கள் பாரபட்ச அணுகுமுறையை பெரும்பாலான ஊடகங்கள் மீண்டும் வெளிக்காட்டின. இந்த மகத்தான வெற்றி குறித்த செய்திகளை வெளியிடும்போதுகூட, ஊடகங்கள் குசும்பு செய்தன. குஜராத் முதல்வர் நரேந்திர மோடி, பீகார் தேர்தல் பிரசாரத்திற்கு வராததால் தான் வெற்றி கிடைத்தது என்று பிரசாரம் செய்த ஊடகங்கள், பீகாரிலேயே உள்ள சுஷில்குமார் மோடியின் அரும்பணியைக் கூறாமல் தவிர்த்தன.

பா.ஜ.க.வைக் கட்டுக்குள் வைத்த நிதிஷ், மதச்சார்பின்மையைக் காத்ததால்தான் இந்த வெற்றி கிடைத்ததாம். ஐக்கிய ஜனதாதளத்தின் வெற்றிச் சதவிகிதம் 82%; உடனிருந்த பா.ஜ.க.வின் வெற்றி விகிதமோ 89%. இதைச் சுட்டிக்காட்ட எந்த ஊடகமும் தயாரில்லை.

சில ஊடகங்கள் ‘சரியான தலைமையின்றித் தள்ளாடும் தே.ஜ.கூட்டணிக்கு புதிய தலைவர் கிடைத்துவிட்டார்’ என்று பா.ஜ.க.வை பக்கவாட்டில் குத்தின. ஆனால், அதிலுள்ள விஷமத்தைப் புரிந்துகொண்ட நிதிஷ் குமார், ‘பிரதமர் பதவியை நோக்கி நான் பயணிக்கவில்லை’ என்று அழுத்தம் திருத்தமாகக் கூறி, ஊடகங்களின் திருக்கல்த்தனத்தை மட்டுப்படுத்தினார்.

நிதிஷும் பா.ஜ.க.வும் சேர்ந்து நிகழ்த்திய அரசியல் அற்புதத்தை நிதிஷின் தனிப்பட்ட சாதனையாகவே பல ஊடகங்கள் முன்னிறுத்துகின்றன. தேர்தல் முடிவுக்குப் பிறகு வாய் திறந்த லாலு, ”நிதிஷுக்கு வாழ்த்துக்கள்; ஆனால் பா.ஜ.க.வுக்கு வாழ்த்துக் கூற மாட்டேன்” என்று சொன்னதுதான் நமது ஊடகங்களைக் காணும்போது நினைவில் இடறுகிறது.

http://www.tamilhindu.com/2010/11/good-roads-take-nitish-kumar-home/

நல்லாட்சி நல்கிய நாயகருக்கு பீகார் வழங்கிய பரிசு!

nitish-kumar_sushilkumar-modi

நாடு முழுவதும் பரபரப்பாக எதிர்பார்த்திருந்த பீகார் தேர்தல் முடிவுகள் வெளியாகிவிட்டன. முதல்வர் நிதிஷ் குமார் வெற்றிவாகை சூடுவார் என்று பலரும் கூறியிருந்தாலும், கடைசிநேரம் வரை ‘மின்னணு வாக்குப் பதிவு இயந்திர’ உபயத்தால் சந்தேகம் இருந்தது. அப்படியே வென்றாலும்கூட முந்தைய நிலையைவிட பலம் குறையலாம் என்று ‘மதச் சார்பற்ற’ ஊடகங்களால் பரப்பப்பட்டு வந்தது. அனைத்து ஹேஷ்யங்களையும் மீறி, மாபெரும் வெற்றி பெற்றிருக்கிறது நிதிஷ் தலைமையிலான தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணி. மொத்தமுள்ள 243 தொகுதிகளில் 206 தொகுதிகளில் ஐக்கிய ஜனதாதளம்-பா.ஜ.க. கூட்டணி வென்று, நாட்டையே வியக்க வைத்துள்ளது.

nithishkumar-and-sushilkumar-modi-2

இந்த மகத்தான வெற்றிக்கு நிதிஷ் குமார்தான் அடிப்படைக் காரணம் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. ஆர்ப்பாட்டமில்லாத ஆட்சி, மக்கள் நலனில் அக்கறை கொண்ட செயல்பாடு, குற்றவாளிகளை கருணையின்றி ஒடுக்கியது, ஊழலுக்கு வாய்ப்பளிக்காதது, யாரும் அணுகக் கூடிய எளிமை ஆகிய அம்சங்கள் நிதிஷ் குமாரின் வெற்றிக்கு வித்திட்டிருக்கின்றன. அவருக்கு பக்கபலமாக பா.ஜ.க. உதவியுள்ளது. இந்த வெற்றிக்குப் பின்புலத்தில் பலரும் அறியாத பா.ஜ.க.வின் துணை முதல்வர் சுஷில்குமார் மோடி இருப்பதையும் பதிவு செய்தாக வேண்டும். நிதிஷுக்கு கூறப்பட்ட அனைத்துச் சிறப்பம்சங்களும் இவருக்கும் உண்டு.

1999-இல் சென்னையில் நடந்த பா.ஜ.க. தேசிய செயற்குழுவுக்கு சுஷில்குமார் மோடி வந்திருந்தபோது ‘விஜயபாரதம்’ வார இதழுக்காக அவரைப் பேட்டி எடுத்தது நினைவுக்கு வருகிறது. அப்போது பீகாரின் முடிசூடா மன்னராக லாலு வீற்றிருந்தார்; ஜாதி அரசியலும் மதச்சார்பின்மை கோஷமும் அவரது ஊழல்களை மறைக்க போதுமானவையாக இருந்தன. ஆயினும், ‘லாலுவை மிக விரைவில் வீழ்த்துவோம்’ என்று நம்பிக்கையோடு சொன்னார் சுஷில். அந்த நம்பிக்கை பலிக்க 2005 வரை அவர் காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. 2005-இல் ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய நிதிஷ்-சுஷில் கூட்டணி, தங்கள் சுயநலமற்ற, வெளிப்படையான ஆட்சியால், அதைத் தக்கவைத்துக் கொண்டதுடன், முந்தைய வெற்றியை முறியடிக்கும் சாதனையையும் படைத்துள்ளது!

பாரத சரித்திரத்தில் பொன்னெழுத்துகளால் பொறிக்கப்படும் மகத சாம்ராஜ்யம், தற்போது பீகார் என்று அழைக்கப்படும் பகுதியில்தான் தோன்றியது. பாடலிபுத்திரம்தான் (தற்போதைய பாட்னா) அர்த்தசாஸ்திரம் தந்த சாணக்கியரை உலகுக்கு அளித்தது. நாலந்தாவும், விக்கிரமசீலாவும் இங்கு உயர்ந்தோங்கி விளங்கிய பல்கலைக்கழகங்கள். மகான் புத்தரும் மகாவீரரும் தோன்றிய புண்ணிய பூமி பீகார். அத்தகைய பீகார்- விடுதலைக்குப் பிறகு காங்கிரஸ் கட்சியின் வலுவான தளமாக விளங்கிய பீகார்- ‘மாட்டுத் தீவன ஊழல்’ புகழ் லாலு பிரசாத் யாதவ் வசம் சிக்கிக்கொண்டு 15 ஆண்டுகள் வனவாசம் அனுபவித்தது. அப்போதுதான் வாராது வந்த மாமணியாக நிதிஷ் குமார் லாலுவுக்கு சரியான மாற்றாக உருவானார்.

சமதா கட்சித் தலைவாரக இருந்த அவரை பீகார் மக்களுக்கு முதல்வராக அடையாளம் காட்டியவர் அன்றைய பிரதமர் வாஜ்பாய்தான். தனது அமைச்சரவையில் இடம் பெற்ற நிதிஷை 2000-ஆம் ஆண்டு தேர்தலின்போது முதல்வராகப் பொறுப்பேற்குமாறு அவர்தான் அறிவுறுத்தினார். ஆனால், போதிய பெரும்பான்மை இல்லாததால், ஒரு வார காலத்தில் அவர் பதவி விலக வேண்டி வந்தது. பீகார் மக்களுக்கு நன்மை விளைய மேலும் 5 ஆண்டுகள் காத்திருக்க வேண்டும் என்ற தலையெழுத்தை யாரால் மாற்ற முடியும்?

லாலுவின் காட்டாட்சி, யாதவ ஜாதி அபிமானம், கட்டுக்கடங்காத ஊழல்கள், சட்டம் ஒழுங்கு சீர்குலைவு போன்ற காரணங்களால் வெறுப்புற்ற பீகார் மக்கள், 2005 தேர்தலில் லாலுவை (அவரது பினாமியாக ஆண்ட மனைவி ராப்ரி தேவியை) வீட்டுக்கு அனுப்பி, நிதிஷை முதல்வராக்கினர். சுஷில்குமார் மோடி துணை முதல்வரானார்.

நிதிஷ் அரசு, சட்டம் ஒழுங்கு நிலைநாட்டப்படுவதை முதல் கடமையாகக் கொண்டது. அதன் விளைவாக, தாதாக்கள் ராஜ்யமாக இருந்த பீகாரின் தோற்றம் மாறியது. அதிகாரபலம் கொண்டவர்களையும்கூட குற்றவாளிகள் எனில் தயங்காமல் சிறைக்குள் தள்ளியது, நிதிஷுக்கு மக்களிடையே நற்பெயரை ஏற்படுத்தியது. ஆட்சியில் களங்கமின்மை, மக்களின் மனுக்கள் மீது உடனடி நடவடிக்கை, தான் சார்ந்த (குர்மி) ஜாதிக்கு அப்பாற்பட்டு செயல்பட்டது, மத்திய அரசின் பாராமுகத்தையும் தாண்டி வளர்ச்சிப்பணிகளில் காட்டிய கவனம் ஆகியவை, நிதிஷை மக்கள் நாயகனாக உயர்த்தின. ஆயினும் அவர் என்றும் அடக்கத்தின் எளிய வடிவமாகவே காட்சியளித்தார்.

அதன் விளைவே தற்போதைய இமாலய வெற்றி. சென்ற தேர்தலில் 143 இடங்களில் வென்ற தே.ஜ.கூட்டணி, நல்லாட்சிக்கான பரிசாக மீண்டும் ஆட்சியை, நான்கில் மூன்று பங்குக்கு மேல் (206 /243) பெரும்பான்மையுடன் தற்போது வென்றுள்ளது. குறிப்பாக நிதிஷின் ஐக்கிய ஜனதாதளம் போட்டியிட்ட 141 இடங்களில் 115 இடங்களை வென்றுள்ளது. கூட்டணிக் கட்சியான பா.ஜ.க.வோ, போட்டியிட்ட 102 தொகுதிகளில் 91 இடங்களைக் கைப்பற்றியுள்ளது! இவர்களின் வெற்றிவிகிதம் 84 சதவிகிதம்!

மாறாக லாலுவின் ராஷ்ட்ரிய ஜனதாதளம் 22 (54), பஸ்வானின் லோக் ஜனசக்தி 3(10), இளவரசர் ராகுலின் காங்கிரஸ் 4 (9) இடங்களில் மட்டுமே வென்றன. (அடைப்புக் குறிக்குள் முந்தைய தேர்தலில் வென்ற இடங்கள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன). ஒருகாலத்தில் பீகார் அரசியலில் முத்திரை வகித்த கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் மிகப் பெரும் தோல்வியை இத்தேர்தலில் சந்தித்துள்ளன.

தேர்தலில் மகத்தான வெற்றி பெற்றவிட்ட இப்போதும் அடக்கமாகவே நிதிஷ் காட்சி தருகிறார். ”இந்த வெற்றிக்கு எந்த மாயமும் மந்திரமும் காரணமில்லை. மக்கள் எங்கள் மீது வைத்த நம்பிக்கை தேர்தலில் வெளிப்பட்டிருக்கிறது” என்கிறார் நிதிஷ். கூட்டணிக் கட்சியான பா.ஜ.க.வின் தலைவர்களுள் ஒருவரான அருண் ஜேட்லியோ, ”இந்த வெற்றி சிறந்த நிர்வாகத்திற்குக் கிடைத்த வெற்றி” என்று பெருமிதத்துடன் கூறி இருக்கிறார்.

தேர்தலுக்கு முன் பீகாரில் வலம் வந்து கொக்கரித்த ராகுல் இப்போது எங்கிருக்கிறார் என்றே தெரியவில்லை. தேர்தல் பிரசாரத்தில் வரைமுறை மீறி, “மத்திய நிதியை நிதிஷ் அரசு பயன்படுத்தாமல் வீணடித்துவிட்டது” என்று அபாண்டமாகக் குற்றம் சாட்டிய பிரதமர் மன்மோகன் சிங், ”பீகார் வளர்ச்சிக்கு மாநில அரசுடன் மத்திய அரசு இணைந்து பணி புரியும்” என்று இப்போது வாழ்த்துத் தெரிவித்திருக்கிறார்.

உண்மையில் நிதிஷ் பெருமளவில் எந்த மாற்றத்தையும் பீகாரில் நிகழ்த்திவிடவில்லை. 15 ஆண்டுகால லாலு தர்பாரால் சீரழிந்த பீகாரை அவ்வளவு சீக்கிரம் சீர்திருத்திவிடவும் முடியாது; ஆனால் அதற்காக உண்மையாக உழைத்தார். நிலைகுலைந்திருந்த காவல்துறையை மேம்படுத்தியது, அரசு அலுவலகங்கள் முறைப்படி இயங்கச் செய்தது, நீதித்துறையின் சுதந்திரத்தை உறுதிப்படுத்தியது ஆகியவற்றால் பீகாரின் சூழலில் படிப்படியான மாற்றத்தை அவரால் கொண்டுவர முடிந்தது. நிதிஷின் ஆட்சி, பீகாரில் மாற்றம் நிகழ்வதை உறுதிப்படுத்தியது.

இயன்ற வளர்ச்சிப்பணிகளை செய்த நிதிஷ், பீகாருக்கு தன்னால் அரிய பணிகளைச் செய்ய முடியும் என்று அவற்றின் மூலமாக நிரூபித்தார். தங்கள் முதல்வர் நாணயமானவர் என்ற நற்பெயரை நிதிஷ் பெற்றார். அதுவே அவரது வெற்றிக்கு அடிப்படையானது.

nithish-with-vajbayee

தவிர ஆட்சியில் தன்னிச்சையான முடிவுகளை எடுப்பதை அவர் தவிர்த்தார். கூட்டணிக் கட்சியான பா.ஜ.க.வை அரவணைத்துக்கொண்டு, ஊடகங்கள் நிகழ்த்திய ‘மதவாதப் பூச்சாண்டி’ விஷமப் பிரசாரத்தைக் கண்டுகொள்ளாமல், நல்ல கூட்டணி சகாவாகத் தன்னை அவர் நிலைநாட்டினார். சிற்சில உரசல்கள் ஏற்பட்டபோதும், அதனால் ஏற்படும் அதிர்வுகளைத் தாங்குபவர்களாக அத்வானி, ராஜ்நாத்சிங், சுஷ்மா ஸ்வராஜ் ஆகியோருடன் சுஷில்குமார் மோடியும் விளங்கினர். ஐக்கிய ஜனதாதளத்தின் தலைவர் சரத் யாதவுக்கு கூட்டணியின் உறுதிப்பாட்டில் பெரும் பங்குண்டு என்பதை கண்டிப்பாக நினைவுகூர வேண்டும். நல்லாட்சியுடன் நல்ல கூட்டணியும் அமைந்ததால், மகத்தான வெற்றி இப்போது சாத்தியமாகி இருக்கிறது.

நல்லது செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருந்தாலே நல்லது நடக்கும் என்பதற்கு பீகார் முதல்வர் நல்ல உதாரணம். நாட்டுமக்கள் நலன் கருதி உழைப்போருக்கு பீகார் தேர்தல் முடிவுகள் நற்செய்தி எனில் மிகையில்லை.

http://www.tamilhindu.com/2010/11/good-roads-take-nitish-kumar-home/

Tracing the spectrum of events

— Kamal Narang

A file photo of representatives of mobile operators standing in front of Sanchar Nigam in the Capital as DoT issued Letters of Intent to new players.

K. Venkatasubramanian

BL Research Bureau

Way back in 2007, it all seemed to going well for the telecom industry. With seven million subscribers being added every month and healthy growth rates in financials, mobile players never seemed to have it so good. There seemed to be no dearth of global players with experience of operating vast networks of mobile telephony and some influential local players wanting to get a piece of the action.

With robust subscriber additions and most pan-India and some regional operators becoming profitable (most of them had more than 30 per cent operating margins), there was clearly a case for putting a premium on spectrum allocation to operators.

Spectrum, the licensed airwaves that is the “raw-material” for mobile operations, was in short supply. With subscriber-linked allocation being the norm, operators who easily satisfied the condition were queuing up for incremental airwaves.

The options that the authorities could have adopted to allocate incremental spectrum included auctioning and/or increasing annual spectrum fee substantially.

The contention


But in a curious move, the Department of Telecommunications (DoT) set the ball rolling by calling for fresh licences in September 2007. Some 300 new applications were received, including those from completely unrelated sectors such as real estate and consumer electronics. And, inexplicably, the last date for submission of the application was advanced by a week. Among those that managed to get their foot in the door within the revised deadline, 122 new licences across India were issued in January 2008 to 9-10 operators, some existing and several new. And this at a price, based on rates frozen in 2001, when mobile services were yet to take off in any meaningful way.

The licence fee fixed per-operator (Rs 1,651 crore for pan-India operations) has become the biggest bone of contention, and has led to the huge outcry over the alleged loss to the exchequer. The licence came with a free start-up spectrum of 4.4 MHz.

Back in 2001 operators were hardly able to make a dent in terms of meaningful subscriber additions and almost all of them were loss-making.

It was a difficult situation and the authorities adopted a different route to incentivise mobile players. Hence a revenue share arrangement was worked out then. Operators paid an annual fee of 6-10 per cent of adjusted gross revenue linked to their revenues for licence and 2-6 per cent as spectrum charges depending on the quantum allocated so that they paid fee linked to revenues.

On the grounds that existing operators did not have to participate in auction as a means for being allocated spectrum, the same logic was applied to the new players who came into existence in 2008, to have a “level playing field.”

In taking this decision, the Telecom Ministry is alleged to have ignored the advice of the Law and Finance Ministries to auction spectrum, especially in light of the changed scenario of healthy financials of telecom companies. It is alleged that a precious national resource (spectrum) was given at a steep discount to what may otherwise have been realised, had a market-determined price been established through an auction.

Using several subsequent events as benchmarks, the size of the potential amount allegedly lost by the exchequer started to get quantified. Some existing players sold stakes to foreign partners immediately after wining licences. As these companies had no existing operations and only had the start-up spectrum, valuing air waves became easier. For example, Unitech sold a 67.25 per cent stake to Telenor in their joint venture, Uninor, for Rs 6,120 crore. If this were used a benchmark, the equivalent value for the 4.4 MHz spectrum would be significantly higher.

Then the 3G spectrum auction happened and over Rs 1 lakh crore was raised. There was also an offer made by one operator STel to pay Rs 13,752 crore over 10 years.

Also, some operators such as Reliance Communications and Tata Teleservices were allowed to offer both CDMA and GSM services. All these subsequent events have led to new valuation benchmarks for spectrum.

Based on these, the Comptroller and Auditor General has come out with the figure of Rs 1.7-lakh crore as the potential loss to the exchequer. The ensuing vociferous protests have resulted in the Minister concerned putting in his papers.

http://www.blonnet.com/2010/11/18/stories/2010111851710700.htm

Friday, November 26, 2010

Season of corruption scandals B S Arun

The Congress party has never been as nervous after the Bofors scandal hit the nation in the late 1980s. The Rs 64-crore payoff that brought the dirt at the then prime minister Rajiv Gandhi’s doorsteps, handed over an electoral defeat to the Congress in the 1989 elections.

Over 20 years later, the Congress finds itself in a near-similar shaky situation. There may be no threat of Congress losing its government but in the season of scams, the image of the party and that of the United Progressive Alliance government that it heads, has taken a severe beating.

The Commonwealth Games scam - not to speak of the tardy preparation bringing to question the very efficiency of the UPA government and the Congress-ruled Delhi state government - followed by the scam of the Adarsh Housing Society, supposedly meant for families of the Kargil war victims, and the telecom scam have unnerved the government, to put it mildly.

True, the party and the government have taken some action. Two heads have already rolled – A Raja and Ashok Chavan were made to step down as telecom minister and Maharashtra chief minister respectively, for presiding over the scandals.

But then such is the fate of the party that even after these two actions, the crescendo by the Opposition against the government, holding it responsible, has never stopped. Worse, the government seems clueless over what it should do and how to get out of the mess.

SC blow

Even while the Congress was undecided how to face the growing call by the Opposition for a Joint Parliamentary Committee probe into the scams, came some observations by the country’s top court.

The Supreme Court delivered perhaps the worst blow by passing adverse remarks against prime minister Manmohan Singh for his silence in not responding to a letter by former MP Subramanian Swamy seeking prosecution of the tainted Raja.

The apex court passing comments on the working of the PM has never happened in recent memory. This has come as a shocker for an already bruised Congress, not knowing where to hide.

The blow was particularly nasty because it has hit the very person that Congress presents to the nation as its cleanest. Here’s what the 2009 Congress manifesto said about Singh: “In Manmohan Singh, we have a prime minister with unique qualifications, unparalleled experience, impeccable reputation and unquestionable integrity. His wisdom, knowledge and expertise is needed now more than ever, as the country faces challenges”.

Not that after Bofors there were no scams – the initial years of the minority Congress government of P V Narasimha Rao saw quite a few of them – stocks scam, sugar scam, hawala scam and telecom scam, which were followed by the Tehelka and coffin scams during the BJP regime. But both the governments weathered the storm although they did not come out unscathed.

The telecom scam – allocation of 2G spectrum which supposedly cost the government a whopping Rs 1.76 lakh crore – is not just about the delay in Raja’s resignation but about the collective failure of the government to take action, to prevent the scandal.

The buck is stopping at the prime minister because the PMO, like the finance and law ministries and the cabinet secretariat, was aware of what was going on. Yet, they did little to stop Raja. The act of omission is proving to be too costly for the UPA government.

As the 2G scam threatens to become as potent a weapon to the Opposition as Bofors was, the inaction by the government has surprised many. Under Transaction of Business Rules set by the Cabinet Secretariat, any project worth over Rs 500 crore should go to the cabinet, more so if it involves more than one ministry.

The very fact that the PMO and other ministries kept sending letters to Raja points out that despite being in the know of things, these various bodies did not stop the telecom minister.

When Congress came back to power in 2009, Singh did not want Raja in the cabinet. However, the compulsion of coalition politics forced him not only to induct him but give him telecom ministry. The inflated importance that Congress gave to DMK has hurt the UPA badly.

Contrast ‘avatar’

The UPA II is suddenly proving to be a complete contrast to UPA I avatar. Despite all the trouble created by the Left parties, the UPA I provided a relatively scam-free government and its pro-people programmes saw it coming back to power.

The UPA II is not dependent on the support of the Left or the demanding regional satraps like Mulayam Singh Yadav or Lalu Prasad. Still, this dispensation is finding the going tough.

The initial euphoria of the UPA II after it returned to power in 2009, and the coalition’s promise of delivering a “people’s government” by fast tracking development and expanding the social security net, is slowing evaporating as scam clouds loom dark and large.

There may not be any threat to the UPA II dispensation at the moment but Congress as an individual party will have little solace from some of the regional elections.

Of the five states facing Assembly elections – with polls already underway in Bihar – the Congress is likely to do well in two of the smaller states of Kerala and Assam.

It is likely to only very marginally improve on its tally of nine out of 243 seats in Bihar where the ruling JD (U)-BJP combine is expected to come back to power.

In West Bengal, the Congress will have to be satisfied with playing second fiddle to Mamata Banerjee’s Trinamool Congress, while in Tamil Nadu, the party scion wants to go it alone and not tie up with DMK (Congress provides the crucial support to the regional party in TN).

Thus, the Congress cannot expect any major boost from its individual show in these states (which send a total of 155 MPs to Lok Sabha). Still, the elections in these states cannot be taken as some sort of referendum on the issue of corruption as local issues dominate deciding the preference of the electorate.

Without waiting for the election results, the Congress has to do some major firefighting to undo the damage that the corruption charges have wreaked on its image.

Fed up, will UPA decide to call for fresh elections to the Lok Sabha? Highly unlikely. Not sure of future prospects, Congress may not take the bite and allies may not favour it either.

http://174.133.94.26/content/114522/season-corruption-scandals.html




2G Spectrum Scam: how much is Rs 1.76 lakh crore?

What could we do with Rs 1.76 lakh crore? A lot!
Fund NREGA for 4 years, clean up a giant oil spill, stack of Mentos to the moon and beyond...


The media has been running a lot of stories about corruption lately. Following all the CWG drama, there was the Mumbai housing scam, the paanwala in a Gujarat village who uncovered an alleged one crore NREGA scam, and fresh scandals in Karnataka. These are all important and it's good to shine a light on rot wherever it may be. But we have to make sure we don't lose track of the difference between corruption and what can better be described as massive loot and pillage of the public coffers.

This brings to mind the report recently released by an international watchdog saying that Rs 20 lakh crore (Rs 20,556,848,000,000 or $462 billion) in 'black money' was illegally transferred out of the country between 1948 and 2008.

Rs 20 lakh crore is a huge amount of money. But it was taken out of the country over a sixty year period. According to the Comptroller and Auditor General (CAG), it apparently took just a year or two for the government to give away 1.76 lakh crore (Rs 17,60,00,00,00,000 or $40 billion) when it allocated rights to the 2G spectrum (that's second generation wireless bandwidth) to new bidders at giveaway prices.

Just so we are clear: the airwaves, like the air, rivers, and most natural resources, are owned by the people of India--and it's the Government of India's job to make sure these resources are managed in the interest of the people. So selling the airwaves at ridiculously low prices is a violation of the public trust. It's like selling a public park to a developer for a pittance: most of us lose; only the developer gets rich.

Most of us read these stories and think, "Wow, 17,60,00,00,00,000 looks like a really big number!" But though we all understand that a pile of money just slipped out of our collective hands, most of us don't really have a sense of how big that pile is. That's because the human brain just can't deal with that many zeros. We need something a little more concrete.

So today, I'm not going to go into the political machinations that led up to this embarrassment or the billionaires who benefited. I just want to shed a little light on what all those zeroes mean in real life? What could Rs 1.76 lakh crore--or Rs 20 lakh core--buy?

It can buy quite a lot as it turns out. So in case the government wants to fix this problem and recover that lost money, here is a list of things they could spend it on. Yes, there would be tough choices, but I have no doubt they will be up to the task!

1. Three percent of nearly everything
Why not start big? Gross Domestic Product (GDP) is a number which attempts to measure the value of all the goods and services bought and sold in a given year. That's every cup of tea, every grain of rice, every new car or DTC bus. In 2009, India's GDP was something like $1.2 trillion. So the money lost in the 2G fiasco alone amounts to more than 3% of our yearly GDP. Put simply, that means that in one fell swoop, we gave away close to 3% of our yearly economy to a few telecom giants. Think about that for a moment. By the way, all that illegal foreign black money is equal to just under 40% of our GDP!

2. Rs 1500 for everyone
Instead of giving all that money to a few billionaires, why not spread it around? Admittedly this would be logistically difficult. But don't dismiss the idea so quickly. See when you give money to billionaires, they send much of it abroad, in the form of investments, or by simply buying imported luxuries. Poor people don't do that--they spend nearly all their money close to home, where it has maximum economic impact. And we have a lot of poor people. Rs 1500 would amount to a more than 20 percent raise in annual income for the 800 million Indians living on Rs 20 or less every day! (If we recovered the foreign black money, we could give every man, woman, and child something like Rs 17,500.)

3. Rural jobs at a decent wage
When you hear people say that we can't afford to pay state-mandated minimum wages to workers under the Mahatma Gandhi National Rural Employment Guarantee Act (MGNREGA), don't believe it. The Union budget for 2010-11 allocates Rs 40,100 crore for the MGNREGA. With the money recovered from the 2G giveaway, we could fund rural employment for more than four years.(If we got back the overseas black money, we could fund rural jobs for 50 years!) If we kick in the money already budgeted for the program, we could vastly expand the wages and the reach of the program. And remember, all that extra money in the hands of rural farm labourers would fuel a boom in our rural economy, whereas extra money in the hands of billionaires too often ends up fleeing the country!

4. Double the Union budget for infrastructure spending
The Union budget for 2010-11 calls for a total of 1,73,552 crore (US$ 37.57 billion) in infrastructure spending. The money lost in the 2G giveaway (1.76 lakh core or $40 billion) is just a bit more than that. So if we added the 2G money to what's already budgeted, we could double the infrastructure budget for a year--or we could spread the increase over a decade. Being a green, I'd advocate putting the lion's share of that extra infrastructure money into buying clean water for all. Then we could invest in trains, buses and other forms of sustainable public transportation. We might even think about converting T3 of the Delhi airport into a high speed rail terminus.

5. Cut the deficit in half
The central government borrows a lot of money every year, and this year is no exception. The net market borrowing of the Union government in 2010-11 is estimated at Rs.3,45,010 crore. If the GOI wants to make the deficit haters happy, they could use the money lost in the 2G giveaway to cut that deficit in half. (I wouldn't recommend it, but that's another story.)

6. Clean up the Gulf Coast
According to latest estimates, BP (or the US government) will have to pay $40 billion to clean up the Gulf coast and compensate oil spill victims. The lost 2G money is just about the perfect amount of money to pay for that! Of course this move might be controversial with the survivors of the Bhopal disaster who would argue we should clean up their city first. They have a point. But think of the 'big picture'; bailing out BP and the US federal government, might be enough to get us a seat on the UN security council! Or at least another visit from Obama.

7. Mentos to the Moon!
My son was helping me with this project, as you can see from the art work. He asked, "So, how much candy could you buy with 1.76 lakh crore?" We worked it out with a packet of Mentos we had laying around, and here's what we found. A packet of Mentos is about 13cm long, which means you need 7.7 of them to make a meter and 7,700 to make one kilometer. According to my son, a pack costs about Rs 20. So one km of Mentos will cost you Rs 1,54,000. Rs 1.76 lakh crore would thus buy you 11.5 million km of Mentos. Since the distance from the moon to the earth is only 3,84,403 km, you could buy enough Mentos to stack to the moon just about 29 times! That doesn't include the cost of the Fevicol you would need to hold your pillar together, or the space suits and stuff. But if you bought that much candy, you could probably get a pretty good discount. And if we could get all that foreign 'black money' back, we'd be able to buy up enough Mentos to cross the distance to both Venus and Mars, if we timed it right!

http://www.greenlightdhaba.org/2010/11/2g-spectrum-scam-how-much-is-rs-176.html